Diaboliczna miłość recenzja

„Miłość rodzi się wtedy, gdy bratasz się z cierpieniem, nie tylko umiesz je znosić, lecz go nie unikasz.
Tak, Teraz mogę powiedzieć, że moje cierpienia są związane z miłością, a ja ich nie unikałem.
Do wczoraj. Ale koniec z tym”.

🖤🖤🖤
Sara, w pięknej białej sukni, przekracza próg kościoła, w którym czeka na nią jej przyszły mąż. Jednak sielanka nie trwa zbyt długo… Oboje wciąż czują na plecach oddech śmierci.
Podczas gdy Błażej przebywa w Hiszpanii, docierają do niego tragiczne informacje. W trakcie telefonicznej rozmowy mężczyzna dowiaduje się o wypadku Sary. Samochód, którym kobieta jechała zjechał z drogi i uderzył w barierę na Moście Milenijnym, po czym wpadł do wody. Prognozy lekarzy nie pozostawiają złudzeń...

Zdruzgotany mężczyzna rzuca wszystko i jedzie do szpitala, nie wiedząc, co zastanie na miejscu. Wszystko wskazuje na nieszczęśliwy wypadek, ale czy na pewno tak było?

Ile zła jest w stanie wyrządzić człowiek, który za wszelką cenę pragnie ocalić życie drugiej osoby? Co tak naprawdę wydarzyło się na moście? I czy aby na pewno ludzie Mendozy nie maczali w tym palców? Jakie tajemnice są jeszcze do odkrycia?
🖤🖤🖤

„Diaboliczna miłość” autorstwa P.K. Farion to książka kończąca trzytomową serię „Diabelski układ”. Jak dla mnie pierwsza część była naprawdę świetna. Nieco zwariowana i nieprzewidywalna. Jej kontynuacja zaś odrobinę mnie rozczarował tym, że akcja w niej ciut za wolno się rozwijała. Ten tom zaś sprawił, że na powrót wciągnęłam się na sto procent w całą fabułę.

Możecie się więc już domyślić, że uważam, tę książkę za rewelacyjne zakończenie serii.

Już od pierwszych stron wiedziałam, że ten tom wywoła we mnie masę emocji. A cóż to były za emocje. Z początku dezorientacja i zawód, a później podekscytowanie, które ze strony na stronę przybierało na sile. Autorka postanowiła nas nie oszczędzać i kontynuowała historię od całkowitego i nieoczekiwanego zwrotu akcji, który zapowiadał totalną katastrofę. Później natomiast się okazało, że tych zwrotów akcji jest znacznie więcej.

Innymi słowy, istna bomba. Tego oczekiwałam i na to liczyłam. Jestem więc bardzo zadowolona, że sięgnęłam po tę pozycję.

Co do bohaterów to naprawdę nie mam im nic do zarzucenia, choć skoro już o nich mowa muszę wam powiedzieć, że uważam, iż Sara ma prawdziwego pecha do ludzi. Nie jedna osoba na jej miejscu skończyłaby z poważnym zaburzeniem umysłowym. Mówi to jednak nam tyle, że jest ona bohaterką o niezwykle silnym charakterze i woli.

Wszystko to razem po prostu chce się czytać. Było romantycznie i niebezpiecznie. Nieco pogmatwanie, ale w zupełnie pozytywny sposób. Nie jest to może pozycja, która na długo pozostaję w pamięci, ale zdecydowanie może wam umilić wolny czas.

Jeśli o mnie chodzi polecam.