Dewey: Wielki kot w małym mieście recenzja

Wypożyczając tę książkę miałam wrażenie, że będzie to świetna lektura. Duży plus jest za okładkę, która jest na prawdę urocza. Pierwsze strony były dość nudne. Autorka powoli wprowadza nas do miejsca w którym wszystko się zaczyna. Do biblioteki ,która nie odznacza się dużą popularnością ktoś podrzuca małego kotka. Jest taki malutki, że dosłownie mieści się na dłoni. Właścicielka biblioteki od razu się w nim zakochuje. Jaki i wszyscy pozostali pracownicy biblioteki. Rządzący miastem zgodzili się by biblioteka stała się nowym domem kota. Dewey pokochał pracowników biblioteki jak i odwiedzających. Ulubionym zajęciem Dewey jest bawieniem się gumkami recepturkami. I spanie na kolanach odwiedzających biblioteki. Ten budynek zaczyna cieszyć się coraz częstszymi odwiedzinami. Choć ludzie którzy tam przychodzili , pojawiali się ze względu na Deweya. Kot przebywał tam 19 lat aż w końcu zdechł. Był cząstką tej biblioteki jak i cząstką jej właścicielki.


Książka momentami jest tak śmieszna ,że nie da rady wytrzymać. Ale są też i smutne momenty gdzie łza zakręca nam się w oku. Wydarzenia zawarte w książce są autentyczne. W książce znajdziemy nawet zdjęcia Dewey prawdziwego kota. Fotki pochodzą z prywatnego albumu właścicielki biblioteki. Wszyscy ,którzy są miłośnikami kotów powinni obowiązkowo przeczytać tę lekturę. Nawet ci co nie lubią kotów powinni tę książkę przeczytać może dostrzegną piękno jakie drzemie właśnie w kotach. Książka jest lekka i dobra na rozweselenie się. Polecam!