Ja, ocalona recenzja

FABUŁA:

10 lat po historii ukazanej w „Ja, potępiona” przenosimy się po raz kolejny do zaświatów, by towarzyszyć Wiktorii, diabłom i aniołom w przygodzie, która może wpłynąć na cały ziemski świat. Najpierw dowiadujemy się, że Azazel, który ostatnią dekadę odbywał swoją karę przed świętami w roku 2020 postanowił upić Mikołaja, a w wieczór wigilijny krzyże we wszystkich domach obrócić do góry nogami. Ludzie są pewni, że narodził się antychryst, gdyż ostatnie 12 miesięcy wszystkie znaki wskazują na powolne zbliżanie się końca świata. Nasza zadziorna Wiktoria jest odpowiedzialna za projekt Top Angel, gdzie jej zadaniem jest przeszkolenie i wybranie najlepszych anielic. Dziewczyna coraz więcej czasu zaczyna spędzać z Uzjelem, w towarzystwie którego odnajduje spokój. Jednak myśli o dawnej miłości do Beletha nieustannie powracają. Wszyscy bohaterowie odczuwają zły stan psychiczny Lucyfera, który mierzy się z depresją. Planuje on przyspieszyć apokalipsę, do czego niezbędna będzie pomoc innych diabłów i nie tylko… Czy zgodnie ze wszystkim znakami w zaświatach i na ziemi w roku 2020 koniec świata zbliża się wielkimi krokami? Czy Wiki uda się pogodzić z tym, że nie założy już rodziny na ziemi i czy będzie umiała wieść szczęśliwe życie w zaświatach?

OPINIA:

Książki pisane jako kontynuacja serii kilka lat później często wydają się być tworzone na siłę, nie widać w nich celu, a sama historia nieprzyjemnie się ciągnie i tego się obawiam, ale Pani Katarzyna zaskoczyła mnie niesamowicie. Gdy tylko zamknęłam ostatnią stronę poczułam, że ta część jest jeszcze lepsza niż poprzednia, a pomimo upływu czasu miałam wrażenie, że bohaterowie cały czas czekali na mnie aż poznam ich dalsze losy. Humor, sarkazm i nutka ironii to znak rozpoznawczy dialogów, które tworzy autorka i gwarantuje, że przy tej pozycji nie raz wybuchniecie śmiechem. W poprzednich częściach tej historii koncentrowaliśmy się głównie na tym jak Wiktoria po śmierci radzi sobie z życiem wiecznym, a inni bohaterowie byli raczej dodatkiem do jej przygód. W „Ja, Ocalona” Wiktoria nadal pozostaje naszą główną bohaterką, ale historie innych postaci są tu znacznie bardziej rozszerzone. Książka ma ponad 400 stron, a czyta ją się niezykle lekko, szybko i przyjemnie. Fabuła naturalnie płynie do przodu, aż w końcu ku własnemu zdziwieniu znajdujemy się na końcu książki.

Ilość i rodzaj użytych tu żartów i sarkazmów idealnie wpisuje się w moje poczucie humoru i od początku tej historii czujemy więź z bohaterami, którzy szybko niemalże stają się naszymi przyjaciółmi.

Jeśli szukacie lekkiej, przyjemnej i zabawnej lektury, która przeniesie Was w zupełnie inny świat i pozwoli spojrzeć na codzienność z innej perspektywy to ta pozycja będzie idealnym wyborem! Dowiecie się dlaczego koty mają tyle żyć, czy Mikołaj cierpi na nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu oraz kto tak naprawdę stoi za tym wszystkim co dzieje się w 2020 roku :D Gorąco polecam, żeby z tą książką chociaż przez chwilę nabrać trochę dystansu do świata.