Dama w kapeluszu recenzja

Akcja powieści rozgrywa się w moim ulubionym dwudziestoleciu międzywojennym najczęściej w Łodzi – mieście czterech kultur, postępu, zmian i ogromnych nierówności społecznych. Bohaterką jest młodziutka Apolonia Marchew i to właśnie jej trudne życie czytelnik śledzi, zatapiając się w klimacie książki.
Dziewczyna pochodzi z małej wioski pod Rzgowem. Na razie nie zna niczego prócz ciężkiej pracy i biedy. Silne emocje wstrząsają już na samym początku. Wywołuje je scena, po której dziewczyna zmotywowana przez zatroskaną matkę ucieka z domu. Teraz czeka Polę podróż ku niepewnej przyszłości. Tak dociera do wielkiego miasta.
W Łodzi przyjmuje posadę w pracowni kapeluszy. Nie wie jeszcze, że jej los zupełnie się odmieni. Skromna, wychowana w tradycyjny sposób dziewczyna o wielkim sercu trafia do świata, w którym rządzi przemoc i pieniądze, a każdego dnia trzeba walczyć o przetrwanie. Czy uda się jej obronić ważne dla niej wartości? Poznaje ludzi, na których może liczyć, sama również niesie pomoc. Czy to wystarczy? Ciekawie prowadzona narracja pozwala nam wczuć się w psychikę młodej kobiety i przeżywać z nią niełatwe przygody.
„Dama w kapeluszu” to piękna opowieść o przyjaźni Poli, pucybuta Franka, praczki Mani i prostytutki Heleny. Pięcioro różnych charakterologicznie ludzi udowadnia, że prawdziwa przyjaźń nie ocenia, nie prawi morałów, a zrozumienie i empatia łączą. Tylko że los bezlitośnie doświadcza całą piątkę. Przeżywają miłość, rozczarowania, ból straty, rozpacz i radość... A na horyzoncie już majaczy widmo wojny.
Tytułowa dama w kapeluszu kilka razy pojawia się w życiu Poli, by za każdym mocno na nie wpłynąć. Kapelusz, będący symbolem statusu społecznego, kobiecości i elegancji, odegra tu równie znaczącą rolę.
Na czytelnika czeka sporo niespodziewanych zwrotów akcji, niezwykle plastyczne opisy scenerii i przeżyć bohaterów, niebanalne dialogi podkreślające koloryt wsi i miejskiego życia, a zakończenie jest wielkim zaskoczeniem.
Czytajcie. Anna Stryjewska potrafi skraść serce czytelnika. I spójrzcie na okładkę. Śliczna, prawda?