Medea z wyspy ognia recenzja

"Miłość i zdrada w cieniu okrutnej wojny"

Opis:
'Po tragicznych wydarzeniach w pałacu Falkenberg i konflikcie z Johannem Medea przenosi się do Breslau. Mieszka tam wygodnie, ale nie jest szczęśliwa. W trudnych chwilach pomaga jej psychiatra Horst Achilles Lange. Między nimi rodzi się uczucie i oboje planują wspólną przyszłość.
Tuż przed wybuchem pierwszej wojny światowej Horst dostaje list od przyjaciela, któremu postanawia pomóc. Medea zostaje sama w Breslau. Ukochany wyrusza w kierunku frontu wschodniego i słuch o nim ginie. Nikt nie wie, co się z nim stało, a on sam nie ma pojęcia, że zostawił w mieście, przekształconym teraz w twierdzę, nie tylko narzeczoną. Bohaterka czeka na niego tak długo, jak może, ale w końcu jest zmuszona do radykalnych działań i musi zupełnie zmienić swoje życie. Ostatecznie to rok 1914 i kobieta wciąż ma niewielkie możliwości.
Czy Medea odnajdzie szczęście? Czy dowie się, co spotkało Horsta? I czy jej były mąż, Johann Westhoff, na pewno o niej zapomniał?'

To moje drugie spotkania z Medeą. I przyjemnie mi się czytało o jej dalszych losach, zwłaszcza że pierwsza część pozostawiła po sobie pewien niedosyt i pytanie - co dalej z tą bohaterką? Dramat, który rozegrał się w pałacu Falkenberg z jej udziałem, zamknął ten nieszczęśliwy rozdział w jej życiu, aby mógł rozpocząć się nowy? Czy dla niej szczęśliwy? Na pewno obfitujący w dosyć dramatyczne zbiegi okoliczności. Medea spotka miłość, ale wspólne życie z ukochanym przerywa wojna - a jak wiadomo, podczas niej niczego nie można być pewnym. Rozdzielona z ukochanym, samotna, przepełniona tęsknotą i żalem, kobieta postanawia działać. A pamiętać trzeba, że czasy w których żyje, nie należą do najłatwiejszych, zwłaszcza dla kobiet. Zadać trzeba jeszcze pytanie - czy rozdział zwany "Przeszłością" został definitywnie zamknięty?
Magda Knedler zaserwowała nam po raz kolejny świetną lekturę, w której przyglądamy się życiu Madei, a los trzeba przyznać jej nie oszczędza. Książka wzbudza wiele emocji, bardzo dobrze poznajemy bohaterkę - jej lęki, obawy ale też radości. Pierwsza część była zdecydowanie bardziej dramatyczna, zwłaszcza sytuacja Masy, natomiast w kontynuacji, autorka postawiła na inne rzeczy. Nie mniej jednak nie można odmówić tu pewnej dramaturgii - ona była, ale nie tak rozwinięta, jak w poprzedniej części. W moim odczuciu autorka postawiła tu na oddaniu klimatu początków XX wieku - zarówno sytuacji politycznej, które stanowiło tło, jak i sytuacji społeczno - gospodarczej oraz stereotypów wtedy panujących, które dotykały również naszą bohaterkę. Język powieści jest plastyczny, płynny, co czyni powieść bardzo czytelną i łatwo dostępną dla czytelnika . Warto również tu wspomnieć o wydaniu - w twardej oprawie i z pięknie barwionym brzegami. Nic tylko czytać, a jeśli nie znacie pierwszej części, polecam zacząć właśnie od niej, aby móc w pełni cieszyć się "Madeą z wyspy Ognia"