Daleko, coraz bliżej recenzja

Tam, gdzie wszystko się zaczęło.

Benjamin, Nils i Pierre są braćmi, których w dzieciństwie łączyła bardzo silna więź.Spotykają się po dwudziestu latach, po śmierci matki, aby spełnić jej ostatnią wolę.Jadą do letniskowego domku nad jeziorem, gdzie spędzali wakacje.To tam mają rozsypać prochy matki.Będzie to dla nich powrót do przeszłości, powrót niczym podróż w czasie.Będą musieli zmierzyć się z bolesną przeszłością, o której woleliby zapomnieć.To właśnie tam, w lesie doszło do tragicznego w skutkach wydarzenia, które odcisnęło swoje piętno na dalszym życiu.Rozpadła się rodzina, a braterskie więzi zostały zerwane.Powrót do domku nad jeziorem wywołuje u każdego z nich szereg bolesnych wspomnień.
Czy braciom uda się odbudować zerwane więzi ? Co tak naprawdę tam się wydarzyło ?

"Daleko, coraz bliżej" to debiutancka powieść szwedzkiego pisarza i dziennikarza, Alexa Schulmana.To powieść o trudnych relacjach między rodzicami i synami.Zagłębiając się w lekturę książki miałam wrażenie, że coś dziwnego jest z tą rodzina, że takie zachowania nie są normalne.Rodziców nie obchodziło, co robią ich dzieci, gdzie są i co się z nimi dzieje.Matka i ojciec woleli spędzać czas sami ze sobą i w towarzystwie butelki alkoholu.Chłopcy musieli zabiegać, rywalizować o ich miłość i uwagę...Dochodziło do bójek i kłótni z tego powodu.Przepełniał mnie smutek, gdy o tym czytałam, bo nie wyobrażam sobie takiego dzieciństwa. Chyba też każdy z czytelników.Autor nie tylko bardzo dużo uwagi poświęca na przedstawienie życia i relacjach w dysfunkcyjnej rodzinie, ale i pokazuje czytelnikom jak tragiczne wydarzenie ogromnie wpłynęło na każdego z rodziny.A przede wszystkim jak wpłynęło na psychikę dzieci.Inspiracją do stworzenia i opowiedzenia nam historii Benjamina, Nilsa i Pierre'a były osobiste doświadczenia autora
W powieści czas teraźniejszy przeplata się ze wspomnieniami.Niektórym czytelnikom może to trochę utrudniać lekturę, ale idzie się przyzwyczaić.Książkę czyta się szybko.Zapraszam do lektury


Za egzemplarz recenzencki serdecznie dziękuję #Wydawnictwu Muza