Dagon recenzja

"Pewnej nocy wiatry z nieznanych przestrzeni zepchnęły nas bezlitośnie w bezdenną otchłań, gdzie nie istniało zupełnie nic, nawet myśli."
"Dagon" to pierwszy z tomów prozy Lovecrafta wydanych w serii "Odmienne stany fantastyki" (szerzej o samej twórczości i stylu autora pisałam przy okazji recenzji "Koloru z przestworzy", do którego odsyłam wszystkich zainteresowanych). Trzeba przyznać, że jest to chyba najsłabszy tomik z całej, niewielkiej wszak kolekcji. Znalazł się tu zupełnie nieudolny (biorąc pod uwagę inne opowiadania Lovecrafta) "Dagon", niezbyt wciągający "Artur Jermyn" i nadzwyczaj nudny "Zły duchowny". Do szeregu tych niezbyt imponujących opowiadań dołączyć możemy jeszcze powielający stare schematy i kompletnie nieintrygujący utwór "Przemiana Juana Romero". Całość ratuje się na szczęście dzięki co najmniej interesującemu "Hypnosowi". W tomiku znajdziemy ponadto następujące opowiadania: "Zeznania Rudolfa Cartera", "Festyn", "Z otchłani", "Księżycowe moczary", "Bestia w jaskini", "Ulica".
Wierni fani Lovecrafta na pewno sięgną po tę pozycję - nie znajdą w niej nic nowego, ale i nie będą rozczarowani. Czytelników poznających dopiero mitologię Cthulhu i Azathotha zachęcam jednak, by wcześniej zapoznali się z innymi antologiami tego pisarza - chociażby z omówionym przez moją skromną osobę "Kolorem z przestworzy", czy chociażby ostatnim tomem serii "Odmiennych stanów..." - opowiadaniami "poprawianymi" przez Lovecrafta (czytelników nieznających twórczości Lovecrafta informuję pośpiesznie, że choć autor miał faktycznie tylko redagować teksty innych, w rzeczywistości przerabiał je tak dalece, że nie miały nic wspólnego z pierwowzorami - co więcej, sam podawał się niejednokrotnie za tych, których teksty korygował i dzięki temu sprytnemu fortelowi budował fundamenty swego mrocznego wszechświata).