Krew elfów recenzja

Saga o Wiedźminie to jedna z tych serii, przed którą zawsze się broniłam, a jednak gdy sięgnęłam po „Ostatnie życzenie” całkowicie przepadłam. Sapkowski wykreował świat tajemniczy, skomplikowany, a zarazem piękny.

„Krew Elfów” pozwala nam na ponowne spotkanie z Geraltem, Yennefer, Ciri i Jaskrem. Każdego z nich uwielbiam, i chociaż dużo osób narzeka na czarnowłosą, piękną czarodziejkę, ja bardzo się do niej zbliżyłam. Zaznaczę, że żadna z postaci mnie nie irytuje, co jest rzadkością – mam nadzieję, że to nie ulegnie zmianie!

Pierwsze strony trzeciej, a właściwie pierwszej, części sagi przenoszą nas do Kaer Morhen – kryjówki wiedźminów, w której wychował się Biały Wilk. Geralt powraca w „rodzinne strony” wraz z małą Ciri, inaczej nazywaną lwiątkiem Cintry, dzieckiem niespodzianką czy przeznaczeniem białowłosego wiedźmina. Dziewczynka poznaje Vesemira i innych wiedźminów, pod których opieką rozpocznie naukę, między innymi, posługiwania się mieczem. Szybko okazuje się, że drobna Ciri to bardzo wytrzymała i uparta osoba.

Wieź między Geraltem a dziewczynką jest absolutnie wyjątkowa, uwielbiam przeprowadzane przez nich rozmowy, a miłość mężczyzny do dziewczynki wylewa miód na moje serce. Wszystko wydaje się piękne i beztroskie, jednak tak jak w prawdziwym życiu, nic nie może wiecznie trwać. Ciri zagraża niebezpieczeństwo, zarówno ze względów politycznych jak i magicznych, a jej bliscy nie będą bezpieczni dopóki trwają przy dziewczynce. Dwunastolatka przenosi się do świątyni Melitele, gdzie poznaje matkę Nenneke oraz Yennefer. Ciri walczy ze swoimi koszmarami i nawiązuje silną więź z, początkowo odpychającą, czarodziejką.

„Krew Elfów” chwyta za serce przedstawiając istotne, uniwersalne problemy i przyprawiając czytelnika o pełen wachlarz emocji – czytając kolejne strony powieści będziemy płakać, będziemy się śmiać, będziemy odczuwać złość, czasem strach, a czasem odczujemy nadzieję. Nie mogę się doczekać kolejnych losów bohaterów. Zdecydowanie polecam sięgnąć po niezwykłą twórczość Andrzeja Sapkowskiego i wsiąknąć w historię Białego Wilka.