Czerń i purpura recenzja

 Książka z obozowego kręgu, po przeczytaniu której w mojej głowie ciągle kłębią się emocje i dziękuję Opatrzności, że nie przyszło mi żyć w tamtych czasach.
Autor posłużył się prawdziwą historią słowackiej Żydówki Heleny Citronovej i pochodzącego z Austrii esesmana Franza Wunscha. Opowieść zaczyna się w przedwojennej Bratysławie, gdzie poznajemy młodą Żydówkę Milenę Zinger oraz równolegle w Austrii, gdzie dojrzewa do dorosłości Franz Weimiert. Początek powieści jest jakby spowolniony, pokazuje drogę, jaką obydwoje przebyli, aby w końcu w 1942 r. znaleźć się w Auschwitz; ale teraz po przeczytaniu całości mam wrażenie, ze to celowy zabieg, który jest swoistym kontrastem dla tego, co się będzie działo później. Milena trafiła do obozu w pierwszym transporcie kobiet ze Słowacji, gdzie została przydzielona do "Kanady" czyli miejsca, gdzie zajmowano się sortowaniem rzeczy odebranych przybyłym do obozu więźniom. Nadzorującym tam pracę oficerem SS był Franz, który w nazistowskiej machinie zatracił zdolność odróżniania dobra od zła i był bezwzględnie podporządkowany rozkazom, bił więźniów do nieprzytomności i rozstrzeliwał. Spotkanie Mileny, w której zakochuje się, powoduje, że zaczyna odczuwać wyrzuty sumienia i budzi się w nim człowieczeństwo. Wojciech Dutka pokazuje tragiczne życie w obozie, walkę o przetrwanie, straszną śmierć; jest wiele scen, po których trudno zasnąć, bo ma się świadomość, że to wydarzyło się naprawdę. Autor umieścił na kartach powieści większość autentycznych postaci.