Most trzech czasów recenzja

„Most trzech czasów” to wzruszająca i pełna emocji saga rodzinna, przedstawiająca losy rodzin Ziarenków i Łęczyńskich. Akcja dzieje się na przestrzeni trzech okresów, czasów przedwojennych, samej wojny i okresu po wojnie. Właśnie tytułowy most łączy wspomniane okresy dziejowe w jedną piękną historię, dziejącą się w rozległym horyzoncie czasowym. Wraz z bohaterami zmagamy się z losem ich rodzin, przeżywamy ich upadki i wzloty, trudne i smutne chwile, chwile niepokoju i trosk. Ich losy nie są usłane różami, zwłaszcza dlatego, że przyszło im żyć w bardzo trudnych i biednych czasach, gdzie toczyły się walki wojenne, ludzie mieli jeden cel, przeżyć. Nie liczyły się inne wartości, walczono dumnie o zachowanie siebie i swojej rodziny od złego, czasami od drugiego człowieka, który był wrogiem. Takie czasy, gdzie każdy stara się myśleć o sobie są świetnym sprawdzianem dla społeczeństwa z obywatelstwa, bycia człowiekiem. To wtedy najlepiej ujawniają się charaktery ludzi, poznajemy ich prawdziwe oblicze i wiemy, na kogo możemy liczyć i komu możemy zaufać. W tych czasach znajdą się zawsze tacy, którzy chętnie wyciągną pomocną dłoń do drugiego człowieka, którym dobro innych również leży na sercu. Czasami są w stanie oddać swoje życie, aby ocalić życie drugiej osoby. Wartości godne do naśladowania i powielania. Nie zawsze każdego stać na takie gesty, często – zwłaszcza dzisiaj – ludzie myślą tylko o sobie i zaspokojeniu swoich przyziemnych i materialnych potrzeb. Warto, sięgając po taką powieść, pozwolić sobie na chwilę refleksji nie tylko nad sensem istnienia, ale również nad system wartości, który stanowi nasz dekalog postępowania. Czy doceniamy to co jest w życiu ważne? Czy uważamy, że bezinteresowna pomoc drugiej osobie, uczciwość, poświęcanie się dla brata mają jeszcze dzisiaj znaczenie? Czy wolimy wygodne życie pełne dostatku, nie zwracając uwagi, że inni są w potrzebie i potrzebują naszej pomocy? Czy jesteśmy gotowi pomóc im w każdej chwili czasem kosztem własnego szczęścia i wygód? No nie jestem tego aż tak pewna i o tym przekonana …

Autorka świetnie i wyraźnie prezentuje cały szpaler bohaterów, pokazuje ich odmienność i różnorodność, co osoba, to innych charakter i podejście do życia. Przez to tak wiele barwnych postaci przewija się przez karty powieści, dotykamy przykłady miłości, często stykając się z różnymi jej obliczami. Nie zawsze to miłość piękna i spełniona, bywa też trudna i raniąca, niezrozumiała i poszukująca. Tak jak każdy z nas jest inny, podobnie miłość przybiera różne barwy i twarze, w całej swej krasie i frywolności. Warto przyjrzeć się losom Cecylii i Jana, ich trudnym i skomplikowanym relacjom, oczekiwaniom i marzeniom. Czy ich miłość ma szansę na realizację, przekonajcie się sami …

Lektura jest obszerna, więc należy zarezerwować sobie kilka wieczorów na delektowanie się nią. Nie czyta się jej łatwo, trzeba poświęcić co jakiś czas chwilę na przemyślenie obrazów, które nam się przewijają przed oczami. Nie brakuje w niej opisów, czasami dość drobiazgowych, co nie każdemu się podoba i przypadnie do gustu. Przyznam, że wolę, jak akcja mknie szybko i z trudem za nią nadążam, tutaj czas płynął spokojnym nurtem, bez niespodziewanych zwrotów akcji czy szybkich i dynamicznych momentów. Warto pochwalić autorkę za piękny subtelny i malowniczy styl, on może wywoływać gęsią skórkę.

Warto po nią sięgnąć, chociaż nie mogę powiedzieć, żeby mnie zachwyciła czy mocno wtargnęła w moje serce. Porusza istotne kwestie, skłania do refleksji i przemyśleń, sieje w nas ziarnko niepokoju. A to znaczy, że jest warta waszej uwagi.