Chciałbym nigdy cię nie poznać recenzja

“Chciałbym nigdy cię nie poznać” ukaże się w sprzedaży 16 lipca 2020.

To króciutka opowiastka o relacji wnuka z babcią. Tych dwoje łączy szczególna więź, powiedziałabym nawet, że uzależnienie. Babcia jest silną osobowością i kocha wnuka nad życie. Ten z kolei nie wyobraża sobie życia bez swojej babci i nie potrafi poradzić sobie z jej stratą. Jest już dorosłym mężczyzną, ale wydaje się nie rozumieć, że taka jest kolej rzeczy, że każdy kiedyś odejdzie. Babcia przecież obiecała, że zawsze przy nim będzie! Dlaczego nie dotrzymała obietnicy? Dlaczego nikt tego człowieka nie uświadomił, że śmierć przychodzi po każdego?

To nie jest fabularna opowieść, to zlepek wspomnień zawartych w króciutkich rozdziałach, migawki z życia babci i wnuka, strzępki wspomnień, z których wyłania się obraz trochę, według mnie, niezdrowej relacji.

Przykro mi to pisać, ale zupełnie nie przekonała mnie ta historyjka. Rozumiem ból po stracie ukochanej osoby, rozumiem żal, ale na Boga! Ten człowiek jest już dorosłym mężczyzną! Żale do babci za niedotrzymanie słowa, za to, że ośmieliła się umrzeć są dla mnie trochę nie na miejscu i zdecydowanie świadczą o niedojrzałości emocjonalnej. Irytowałam się strasznie, miałam ochotę potrząsnąć tym Panem i krzyknąć: obudź się człowieku, dorośnij! Nie jesteś już małym chłopcem, którego babcia musi chronić przed całym złem tego świata!

Nie do końca rozumiem zamysł powstania tej książki. Każdy z nas przeżywa ból, straty, żałobę, czy jednak wszyscy powinni pisać o tym książki? Moim zdaniem niekoniecznie… Wy osądźcie sami. Pamięć o bliskich przechowujemy w sercach, na zdjęciach, filmach i dzielimy się wspomnieniami z najbliższymi, nie trzeba tego oznajmiać całemu światu i poddawać swoich emocji ocenie obcych ludzi. Ale może ja źle myślę? Może inni tego potrzebują?




Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Wydawnictwa Prószyński i S-ka.