Ludzie, których spotykamy na wakacjach recenzja

Czy na świecie mogą być bardziej różne od siebie osoby niż Poppy i Alex?

Ona dusza towarzystwa kochające podróże po świecie. On mol książkowy, który najchętniej zaszyłby się w domu. Jednak połączyła ich kiedyś przyjaźń, którą teraz należy ratować. Czy Poppy uda się wszystko naprawić? Czy tydzień okaże się być na to wystarczający? Czy przemilczenie ważnej kwestii, która zawsze stała na drodze ich przyjaźni spowoduje, że coś pójdzie nie tak? Czy tą przyjaźń można jeszcze odbudować?

"Ludzie, których spotykamy na wakacjach" to w moim odczuciu jeszcze lepsza książka niż „Beach read”, w którym się zakochałam i dzięki któremu poznałam twórczość autorki. Emily Henry ma naprawdę talent do pisania i potrafi czarować słowem. Czytając jej książki nie sposób się w nich nie zakochać i szybko o nich zapomnieć.

„Ludzie…” to naprawdę świetna komedia romantyczna, która nawiązuje do popularnego motywu miłości pomiędzy przyjaciółmi. Niby coś oklepanego, ale w tym wypadku wypada to genialnie. Autorka wymyśliła świetną fabułę, której wykonanie jest przepięknie! Nie znajdziemy tutaj zbędnego lukrowania, przesłodzonych tekstów, czy jakiś płytkich dialogów. W całości można odnaleźć prawdziwą głębie i co najważniejsze realne uczucia, które łączą bohaterów. Ich uczucia rozwijały się, dojrzewały wraz z nimi na przestrzeni lat. To co łączyło tą dwójkę było prawdziwą chemią, a książka opisuje tak naprawdę kwintesencję ich przyjaźni oraz pasji.

Przemyślenia Poppy odnośnie jej wyborów i uczuć skłaniają także nas do głębokich refleksji na temat własnych uczuć.

Na pochwałę zasługuje także fakt, że autorka nie zadbała tutaj wyłącznie o bohaterów pierwszoplanowych. Postacie drugo-,czy trzecioplanowe są także genialnie dopracowane. Faktycznie spokojnie można pomyśleć, że są to osoby, które spotykamy, bądź możemy spotkać na wakacjach.

„Ludzie…” to genialna książka w wakacyjnym klimacie. Książka skłania do przemyśleń, ale i pozwala się zrelaksować, a także najzwyczajniej uśmiać dzięki genialnym dialogom. Autorka uświadamia nam, że warto rozmawiać o swoich emocjach. Gorąco zachęcam Was do lektury!