Boginie recenzja

Chociaż historia od samego początku mnie zaintrygowała, to styl pisania Alexa Michalidesa nie pasował mi do thrillera. Za bardzo literacki, idealny do romantycznej obyczajówki, z krótkimi zdaniami- po prostu "zbyt ładny". Jednak z upływem czasu oryginalny język nawet zaczął mi się podobać i tej tajemniczej historii dodał nietypowego wyrazu.

Mariana Andros, zmagająca się z własnymi demonami oraz z żałobą po mężu terapeutka grupowa, po śmierci jednej ze studentek trafia na Uniwersytet w Cambridge i bardzo szybko typuje podejrzanego. Mariana jest przekonana, że mordercą jest jeden z profesorów, ale z biegiem czasu sprawa staje się coraz bardziej skomplikowana. Bardzo szybko pojawiają się kolejne zwłoki, a przy nich poszlaki prowadzące do profesora Edwarda Foski, ale dążenie do udowodnienia winy wykładowcy, który jest uwielbiany przez grupę studentek nazywanych Boginiami zaczyna wymykać się Marianie spod kontroli.

Chociaż tempo w książce jest raczej powolne, to czytając "Boginie" nie nudziłam się. Bardzo podobała mi się studencka atmosfera angielskiego uniwersytetu z tradycjami, często pojawiały się ofiary i do samego końca nie domyśliłam się kto tak naprawdę jest mordercą. Jako miłośniczka Grecji z przyjemnością wczytywałam się we wszystkie odniesienia związane z tym krajem i podobało mi się też to, że cała fabuła stara się nawiązywać do starożytnych greckich dzieł. Nie polubiłam się jednak z główną bohaterką, która nie była wiarygodna jako terapeutka, ponieważ sama zdecydowanie potrzebowała pomocy psychologicznej. Może jednak taki był zamysł autora, gdyż irytujący bohaterowie zawsze wzbudzają w czytelnikach silne emocje.

"Boginie" to thriller psychologiczny, w którym faktycznie morderca bardzo sprytnie manipuluje dowodami swoich zbrodni i chociaż zakończenie było dla mnie zaskoczeniem (co w takich książkach bardzo cenię!) to jednak wydało mi się dość dziwne.
Nie jest to książka, która wbiła mnie w fotel, ale zdecydowanie miała w sobie coś niepokojącego i tajemniczego.