Bracia Di Caro recenzja

Dziewiętnastoletnia Kylie Scott po śmierci rodziny próbuje ze sobą skończyć. Jednak niespodziewanie przeszkadza jej w tym mężczyzna, którego niedawno poznała. Marco Di Caro stara się jej pomóc, chce, żeby dziewczyna o siebie zadbała i zaczęła życie na nowo. Swoim ciętym językiem i zawziętością sprowadza ją powoli na dobre tory. Pomiędzy nimi nawiązuje się przyjaźń, a Kylie od roku ma w końcu kogoś z kim może porozmawiać i o dziwo cieszy ją to. Wcześniej jak tylko mogła, unikała ludzi, ale tego mężczyzny nic ani nikt od niej nie odciągnie. Zaczyna o siebie dbać, z dnia na dzień przybierając na wadze i z dziecka zmienia się w piękną kobietę. Po pewnym czasie bohaterowie zaczynają się do siebie zbliżać, jednak gdy zjawia się Cristiano, brat mężczyzny, wszystko się komplikuje. Kylie zaczyna dowiadywać się coraz to nowszych rzeczy o ich rodzinie, zauważając, że Marco ma przed nią mnóstwo tajemnic, których nie chce jej wyjawić. Czy mimo wszystko będzie potrafiła mu zaufać?
Książkę czyta się przyjemnie, powoli wkraczając do świata braci Di Caro. Akcja z każdym kolejnym rozdziałem nabiera tempa, odkrywając przed nami kolejne tajemnice. Możemy zobaczyć przemianę bohaterki, która przy odpowiedniej motywacji z wychudzonej dziewczyny staje się prawdziwą kobietą. Książka pokazuje, że zadręczanie się tak długo nie prowadzi do niczego dobrego, bo za rogiem może czekać na nas ktoś dla kogo warto żyć. Powieść wywoływała uśmiech na mojej twarzy, lecz czasami również trochę mnie irytowała zachowaniem bohaterów. Marco jest bardzo tajemniczy, nie chce otworzyć się przed Kylie, mimo, że ona to dla niego zrobiła, a jak wiemy, nie przyszło jej to łatwo. Jednocześnie jego postawa spodobała mi się, ponieważ dzięki niemu, dziewczyna w końcu zaczęła żyć. Bardzo ich polubiłam, ale to Cristiano skradł moje serce. Niebezpieczny i pociągający mężczyzna, który uwielbia mieszać w życiu Kylie i Marco. Po tym jak się pojawił, moje zainteresowanie książką rosło z każdą minutą. Podczas czytania obawy o losy bohaterów nie ustępowały, a niepewność wkradała się do moich myśli. Koniec totalnie mnie zaskoczył, przez co miałam mętlik w głowie. Byłam trochę zła na początku, by po chwili ulga malowała się na mojej twarzy. Z całego serca dziękuję Autorce za to zakończenie, po którym łzy szczęścia sunęły mi po policzkach. Teraz będę wyczekiwać drugiego tomu z niecierpliwością, by dowiedzieć się o dalszych losach bohaterów.
Dziękuję serdecznie wydawnictwu Muza i Autorce za możliwość przeczytania tej wspaniałej książki. Polecam ją z całego serca i mam nadzieję, że Wam również się spodoba, wywołując masę przeróżnych emocji.