Aru Shah i koniec czasu recenzja

Aru Shah ma tendencję do naciągania prawdy w każdy możliwy sposób. Dziewczynka większość czasu przebywa w Muzeum Kultury Indyjskiej, podczas gdy jej mama ma tysiąc spraw na głowie. Nic więc dziwnego, że Aru chce znaleźć sobie jakichś przyjaciół. Ale o to jest bardzo trudno, bo Aru nie jest ani popularna, ani bogata. I gdy pewnego dnia ludzie z jej szkoły prowokują ją, Aru robi coś, czego konsekwencje będą opłakane. Co to takiego i kim jest Mini?

Mitologia, mity, wierzenia ludu... Jeśli chodzi o greckie, to każdy je zna bądź przynajmniej kojarzy. Z rzymskimi trochę gorzej, ale też uda się coś przypomnieć. Ale hinduskie wierzenia? Jakieś Paraśuramy, Hanumary i inne Pandawy? O nie, tego za nic nie ogarnę, dziękuję. Takie były moje myśli przed zaczęciem czytania. Na początku niechętnie, ale stopniowo wgłębiałam się w świat, który zaserwowała nam pani Chokshi. I... Na początku faktycznie było ciężko, ale z każdym rozdziałem coraz bardziej podobała mi się historia. Przede wszystkim warto podkreślić, że wierzenia te nie są wtłaczane na siłę czytelnikowi do głowy. Nie, autorka sprytnie prowadzi fabułę, nie przedłużając żadnych wątków, ale jednocześnie pokazując nam wszystkie zalety znanej sobie mitologii. Książka jest podobno przeznaczona dla dzieci, jednak porusza dużo ważnych wątków, jak choćby rasizm czy samotne wychowanie dziecka. Niejednokrotnie szczęka mi opadała, kiedy dowiadywałam się nowych faktów o Aru, ale także Mini czy Bu. Zwroty akcji praktycznie czekają nas już w początkowej części historii, a i po ostatnim rozdziale zostajemy z wielkim niedosytem. Czasem niektóre przeszkody wydają się być trochę wepchnięte na siłę, a poczucie humoru mogę uznać za przeciętne i irytujące w większych ilościach. Mimo tego jednak moim zdaniem ta książka jest naprawdę zgrabna zarówno stylistycznie, jak i dobrze wykreowana fabularnie. Pozostało mi tylko czekać na dalsze przygody Aru, a Was zachęcić do poznania tej dziewczynki. Naprawdę warto.