PS Kocham Cię na zawsze recenzja



Spytałam się rodziny i znajomych ,kto czytał bądź oglądał „Ps. Kocham Cię” i spotkałam się z tym , że każda kobieta zna historię Holly. Czy to była babcia , czy mama , czy kuzynka, każda zna ,każda się wzruszyła i każda chce sięgnąć po „ Ps. Kocham Cię na zawsze”. Chce dowiedzieć się co wydarzyło się w życiu Holly. Dzięki Booktourowi książki ,który zorganizowała @moniaczytairecenzuje ,miałam możliwość przeczytać kolejną wzruszającą historię .

„Nie znoszę pożegnań , ale to, że się ich nie znosi nigdy nie może być usprawiedliwieniem, żeby zostać.”

Holly ruszyła dalej,pracuje w sklepie swojej siostry Ciary, spotyka się z Gabrielem, z którym zdecydowała się na kolejny krok w ich związku. Jest spokojna ,zakochana oraz silna. Decyduje się nawet na udział w podcaście , w którym opowiada o swojej historii , opowiada o listach Gerrego ,zatapia się znów we wspomnieniach. Swoim występem wywołuje niemałe poruszenie wśród słuchaczy.

Po tym wydarzeniu kilka osób, śmiertelnie chorych , tworzy klub Ps. Kocham Cię . Proszą Holly o pomoc , proszą by pomogła im stworzyć ich własne listy , dla ich bliskich. Ktoś chce pożegnać nim swoje dziecko, ktoś inny pomóc mężowi , a jeszcze inna osoba chce zostawić coś po sobie swojej rodzinie . Holly bardzo przeżyła swoje wystąpienie w podcaście , dlatego nie potrafiła się przemóc , nie potrafiła im pomóc , ani opowiedzieć im o swoich listach.

„Śmierć rozdziela ludzi , ale ma też swoje sposoby , by połączyć tych, którzy pozostali.”

Nie myślałam ,że tę historię można jeszcze rozwinąć,myliłam się. Myślę że, gdybym nie poznała dalszych losów Holly , nic bym nie straciła. Autorka chciała ukazać nam życie Holly po listach Gerrego, chciała pokazać czy sobie poradziła ze stratą , czy ruszyła dalej. Nie mogę zaprzeczyć że książkę czytało się naprawdę miło , lecz sam klub Ps. Kocham cię był bardzo dołujący. Cała książka była przesycona smutkiem i rozpaczą . Czułam się mocno przytłoczona tym nadmiarem żałoby i chyba tylko dlatego nie czułam tej ekscytacji podczas czytania . Sama treść była przepiękna i bardzo mądra. Książka była również bardzo życiowa, przedstawia strach przed śmiercią , strach przed samotnością ale również wolę walki czy poczucie przegranej z tym co nieuniknione .

Podsumowując , książkę polecam , każdemu fanowi twórczości Cecelii Ahern , lecz jeśli nie czujecie się na siłach by zagłębiać się w historię , gdzie nie ma miejsca na Happy End dla wszystkich, pomińcie tę pozycję.

„Śmierć nas nie popycha, śmierć łapie nas, kiedy spadamy.”