Prawda o sprawie Harry'ego Queberta recenzja

Przyjemnie jest zakończyć rok dobrze napisanym i intrygującym kryminałem , gdzie głównymi bohaterami są pisarze. Do małego miasteczka Aurora, leżącego na wybrzeżu, wprowadza się znany pisarz Harry Quebert. Po paru miesiącach znika w niewyjaśnionych okolicznościach piętnastoletnia Nola Kellergan, a kobieta, która widziała ją ostatnia zostaje zastrzelona. Śledztwo utyka w martwym punkcie. Po trzydziestu latach w ogrodzie Harrego zostają przez przypadek odkryte zwłoki dziewczyny. Harry Quebert zostaje oskarżony o oba morderstwa. Na ratunek przyjeżdża inny młody, znany pisarz Marcus Goldman , dla którego Harry był przyjacielem, mentorem i traktował go jak syna. Goldman pragnie oczyścić przyjaciela z zarzutu morderstw. Zaczyna prowadzić z paroma osobami własne śledztwo i pragnie odkryć kto zabił dziewczynę i jak do tego doszło. Jednocześnie pod naciskiem wydawcy pisze o tym śledztwie książkę. Książka toczy się trójtorowo, opisuje: lato 1975 roku, gdy dziewczyna zaginęła, historię poznania i przyjaźni Harrego z Goldmanem i współcześnie prowadzone śledztwo. Razem z Goldmanem odkrywamy relację pomiędzy dziewczyną, a Harrym, podążamy różnymi tropami, które często prowadzą na manowce, odkrywamy kolejne tajemnice mieszkańców tego spokojnego miasteczka. Jak w małym miasteczku niby wszyscy się świetnie znają, ale każdy skrywa jakieś tajemnice i nie jest tym za kogo w pierwszej chwili go uznajemy. Kiedy już się nam wydaje, że sprawa jest rozwiązana, pojawiają się nowe pytania i dalej szukamy odpowiedzi. Na końcu wyniki śledztwa są naprawdę zaskakujące. Interesujący opis społeczności małego miasteczka z jego problemami, powiązaniami, kompleksami i sposobami radzenia sobie. Wszystkie postacie są wielowymiarowe, barwne z ciekawą historią. Oprócz tego ukazany jest świat mediów, żywiący się sensacją i ferujący wyroki, a także bezwzględny świat wydawców i agentów z którymi musi się zmierzyć młody pisarz. Do tego dochodzi błyskotliwy wątek o pisaniu książek i byciu pisarzem. Rzadko się zdarza tak dobrze literacko napisany kryminał, gdzie nie ma zbędnych wątków i postaci, a pisarz bawi się formą. Dodatkowy plus, za wprowadzenie wątku rozmów Goldmana ze swoją matką, bez tego książka by dużo straciła.
Niebanalna lektura, przy której nie sposób się nudzić. Polecam nie tylko miłośnikom kryminałów, każdy znajdzie w niej coś dla siebie.