Proszę, pokochaj mnie Mamo! recenzja

Mama, mateczka mamusia, mamunia jak to pięknie brzmi. Mama to jedno z pierwszych słów, jakie w swoim życiu wypowiada dziecko. Bycie mamą to zaszczyt i przywilej. Bycie mamą to również praca na cały etat, a wynagrodzenie wypłacane jest codziennie w formie czystej miłości. Czy każda kobieta zasługuje na to, aby mieć dziecko? Czy każda kobieta nadaje się na matkę? Jaki wiek jest najlepszy na to, aby zostać mamą? Te i wiele innych pytań rodzą się w głowie niejednej kobiety. Myślę, że na żadne z powyższych pytań nie znajdziemy jednoznacznej odpowiedzi. Życie wszystko zweryfikuje.

"Proszę, pokochaj mnie mamo!... Nigdy cię nie pokocham, rozumiesz?"

Ania miała osiemnaście lat w planie maturę, a później wymarzone studia. Niestety wystarczyło jedno zdarzenie, które przekreśliło jej przyszłość. Jej życie rozpadło się na milion kawałków. Najpierw wstydziła się przyznać do tego, co ją spotkało. Osoba, od której oczekiwała wsparcia, zwyczajnie ją odrzuciła, pozostawiając dziewczynę samą ze swoimi problemami. Zbrukana, wyszydzana, pozbawiona nadziei decyduje się wziąć sprawy w swoje ręce i odzyskać dawne życie. Ale czy to jest wyjście z sytuacji? Czy kiedyś nie będzie żałowała raz podjętej decyzji? Czy ma prawo decydować za kogoś, kto praktycznie nie ma prawa głosu?

Autorka w swojej powieści ukazuje historię młodej dziewczyny, która zdecydowanie za szybko będzie musiała dojrzeć. Jej świat z dnia na dzień legł w gruzach, to o czym marzyła, zeszło na dalszy plan. Jej priorytety się zmieniły. Powiecie historia, jakich wiele. Owszem takie rzeczy się zdarzają. Tutaj mamy okazję spojrzeć na sytuację oczyma bohaterki, wejść na chwilę w jej życie i zastanowić się nad tym, jaką my byśmy podjęły decyzję, będąc na miejscu Anki. Każdy z nas popełnia błędy, a ludziom tak łatwo przychodzi ocenianie innych. Włażą z buciorami w czyjeś życie i ferują wyroki. A przecież stoją z boku nie przeżywają tego co my. Obojętnie co się stanie, to my będziemy żyć z konsekwencjami podjętych przez nas decyzji i nikomu nic do tego. Gdy cierpi dziecko, to cierpi również matka. Ale tego dowiadujemy się dopiero gdy same zostajemy matkami.

"...bezgraniczna miłość matki do dziecka, taka, która pcha kobietę do poświęcenia swojego życia za życie dziecka".

Każda z nas ma swoje lęki i obawy, ale również marzenia i pragnienia. Po każdej burzy wychodzi słońce. Po każdej nocy jest dzień i szansa na to, aby zacząć wszystko na nowo.

Marto i co ja mam napisać? Twoja książka skradła moje serducho. Jedna z najpiękniejszych książek przeczytanych przeze mnie w tym roku. Ogrom emocji podczas czytania gwarantowany. Chusteczki niezbędne. Przeczytałam i jeszcze nie ochłonęłam. Miałam nie lada problem napisać recenzję. Takich książek nam trzeba. Niecierpliwe będę czekać na ciąg dalszy. Marto pięknie Ci dziękuję za tę historię.

"Powiedz mamo czy wiesz jak to jest
Jak spełniają się takie marzenia
Kiedy synem pochwalić się chcesz
I podziwiasz jak w życiu się zmienia..." Duo Fenix "Powiedz Mamo"