Zaginieni recenzja

Według statystyk zaginięć co roku w Polsce przepada małe miasteczko ludzi. W latach 2014 i 2015 liczba osób poszukiwanych dobiła prawie do 20 tysięcy. 90 procent dorosłych się odnajduje, a w przypadku dzieci jeszcze więcej bo aż 95 procent. Co się jednak dzieje z pozostałymi osobami? Jak można tak po prostu wyjść z domu i rozpłynąć się w powietrzu? Samobójstwo, morderstwo, porwanie? Rodziny osób zaginionych codziennie zadają sobie pytanie “Co się stało z X? Czy żyje, ma się dobrze?”. Ta niewiedza ich niszczy od środka, rozbija rodziny.

Swoją książkę “Zaginieni. Historie ludzi, którzy przepadli bez śladu” Anna Gronczewska podzieliła na dwie części. Pierwsza opowiada o ludziach, którzy zaginęli w Polsce i ich los jest nieznany niekiedy i od prawie 30 lat. Dzieci, dorośli, nastolatkowie. Niektóre historie znałam, jak na przykład zniknięcie całej rodziny Bogdańskich w 2003 roku. Jak cała pięcioosobowa rodzina mogła zapaść się pod ziemię? Ich losy to prawdziwa zagadka. Czytając te krótkie historie nie raz i nie dwa zakręciła mi się łza. Autorka zwraca naszą uwagę na częste zaniedbania służb, kiedy nie wykazywali potrzebnego zaangażowania, a czasem wręcz lekceważyli zgłoszenie zaginięcia. Rodzina Palasików usłyszała, że zapewne sprzedali synów, bo są biedni. Jest to dla mnie druzgocące.

Druga część książki to rozmowy z osobami, które pomagają w poszukiwaniach. Możemy poznać między innymi działania jasnowidza Krzysztofa Jackowskiego, czy Bogdana Michalca, który był szefem Archiwum X w Krakowie. Poznajemy ich sposoby działania i przemyślenia na temat niektórych zaginięć.

Książka Anny Gronczewskiej w dużej mierze skupia się na rodzinach osób zaginionych. Opowiada jak radzą sobie X lat po tych wydarzeniach, jak poruszyli niebo i ziemię by odnaleźć bliskich. Jak teraz wygląda ich życie. Zawarte są w niej również listy, które rodziny zaginionych pisały w ramach akcji fundacji ITAKA. Przy tych listach nie mogłam powstrzymać wzruszenia. Rozrywają serce, tak jak każda rodzinna tragedia, która jest opisana w tej książce.

Zdecydowanie warto przeczytać ten reportaż. Nie jest to miła i przyjemna lektura, ale myślę, że bardzo ważna dla nas jako społeczeństwa. Kiedy służby zawodzą, musimy liczyć sami na siebie.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.