Nauczycielka z getta recenzja

W dzisiejszych czasach oraz tym co w koło się słyszy sięganie po literaturę wojenną jest coraz trudniejsze. Niestety, ale czytanie o tym co było kiedyś oraz obserwowanie tego co dzieje się obecnie sprawia, że książki takie jak ta odczuwa się „bardziej”. Że tak naprawdę to o czym aktualnie czytamy w powieści Pani Anety Krasińskiej może w jednej chwili zmienić się w naszą rzeczywistość. Może, ale miejmy nadzieję, że nie musi i nie będzie … Za to powieść Pani Anety to coś po co z pewnością warto i trzeba sięgnąć.


Początek II wojny światowej. Łódź.
Młoda nauczycielka Laurą, z miłości do męża pochodzenia żydowskiego, podejmuje drastyczną decyzję i dobrowolnie przekracza bramy łódzkiego getta. Nie jest do końca świadoma, co ją czeka. Wie jedno: kocha i nie potrafi żyć bez ukochanego.

W getcie szybko doświadcza piekła na ziemi. Stłoczeni na niewielkim, wydzielonym drutami obszarze Żydzi umierają na jej oczach każdego dnia. Wycieńczająca, wielogodzinna praca i głód stają się jej codziennością. Laurą podejmuje pracę nauczycielki. Zachęca dzieci do nauki, żeby choć w ten sposób dać im namiastkę normalności, chociaż trochę odwrócić ich myśli od okropieństw, których doświadczają na codzień.
To misja, którą pragnie realizować bez względy na okoliczności.



Powiem szczerze, że nie mogłam się od tej historii oderwać po prostu. I choć od samego początku wiadomo jest, że postacie tutaj przedstawione są fikcyjne to wydarzenia, które mamy tu opisane już tak do końca nie. Przez to też nasi bohaterowie wydają się nam nad wyraz realni, jakby to była historia prawdziwych osób o takich imionach …
W powieści wiele się dzieje, naprawdę nie ma tu ani chwili wytchnienia. Mamy także dużo drastycznych scen, drastycznych i mocnych opisów, ale jednocześnie pięknie pokazaną miłość, która naprawdę wiele może przetrwać!

Bohaterowie, których tu mamy to osoby, które od samego początku polubiła, przeżywałam ich historię oraz miłość i szczerze, bardzo się do nich przyzwyczaiłam. Mamy tu pokazaną nie tylko szarą rzeczywistość w getcie jaka tych ludzi dopadła, ale też historię pełną miłości, poświęcenia dla drugiej osoby oraz nadzieje na lepsze jutro, dzięki której tak długo udało im się to wszystko przetrwać.

Książkę czyta się dosłownie na raz. Wciąga czytelnika od pierwszych swoich stron i ciężko po prostu ją odłożyć przed poznaniem zakończenia. A co do samego zakończenia … Tak naprawdę nie wiem co o tym myśleć; dla mnie powieść zakończyła się w sposób taki aby miała powstać dalsza jej część. Chyba , że czytelnik sam ma się domyśleć co tak naprawdę wydarzyło się dalej … Ale to już wie tylko autorka, chyba!

Moim zdaniem warto jest sięgnąćpo tę powieść i samemu przekonać się jaką piękną historię, pomimo okoliczności w jakich ona się wydarzyła, ta książka w sobie kryje. Ja gorąco ją polecam!