Niebezpieczna gra recenzja

Sięgając po „Niebezpieczną grę” Emilii Szelest z serii Weronika Kardasz nie wiedziałam czego mam się spodziewać. Niemniej jednak już na samym początku styl autorki mnie zauroczył. Pisze dobrze, sprawiając, że nie czuje się upływającego czasu spędzonego przy książce.

Ten pierwszy tom skupia się głównie właśnie na Weronice, która wykonuje zawód policjantki. Znajdujemy ją tutaj jako funkcjonariuszkę z ogromnym problemem jakim jest alkoholizm. Również zostało to wytłumaczone, dlaczego? Otóż podczas jednej z akcji którą dowodziła, został zabity jej partner a zarazem przyjaciel. Od kuli chronił ją swoim ciałem. Pracowali nad dosyć istotną sprawą jaką jest handel ludźmi i niestety okazało się, że zostali zdradzeni. Właśnie ta śmierci przyjaciela sprawiła, że popadła w uzależnienie a tego, że to on a nie Weronika zginął, bohaterka nie może przeboleć.

Pewnego ranka zostaje wezwana przez swojego szefa na komendę i tam się dowiaduje, że ma zostać ochroniarzem znanego aktora Przemysława Reja, bo ten obawia się o swoje życie, gdyż podczas nocnego przyjęcia osoba, którą znał została zabita i sądzi, że on może być następny. A żeby maskarada się udała i nikt nie podejrzewał, że celebryta jest „pod ochroną” Weronika ma udawać jego dziewczynę. Ich współpraca jakoś dosyć opornie idzie, ponieważ niestety zarówno on jak i ona nie zapałali do siebie sympatią i każde z nich próbuje grać według własnego scenariusza.

Jak już wspomniałam powieść czyta się bardzo dobrze. Postacie wykreowane są ciekawe i ich historia może niekiedy zaskoczyć. Niemniej jednak fabuła w niektórych momentach jest tak mało realistyczna jak i zazębianie się niektórych faktów i zdarzeń, że miałam uczucie, iż nie było to do końca logicznie przemyślane przez autorkę. Niejednokrotnie zastanawiałam się czy takie a nie inne rozwiązania są w ogóle możliwe i czy to co proponuje nam Pani Szelest to jej pobożne życzenie aby tak można było postąpić w przyszłości czy też nie miała pomysłu jak wypełnić czas bez dialogów. Sama nie wiem czy zaliczyłabym ją osobiście do kryminałów ale nie mnie o tym sądzić. To nie Agatha Christie ani Stephen King ale na odprężający wieczór idealna. I właśnie pod takim kątem ją oceniam. Za coś lekkiego i przyjemnego oraz odprężającego do przeczytania.