Trzynaście recenzja

Jak na moje drugie spotkanie z autorem tą osobliwą przygodę oceniam jako bardziej udaną, niż kilka miesięcy temu przeczytaną książkę "Wkręceni". Dopiero podczas lektury dowiedziałam się, że czytam czwarty tom o pracy Flynna, choć obiektywnie przyznając "TRZYNAŚC13" spokojnie da się przetrawić bez znajomości wcześniejszych losów prawnika.

No cóż, Cavanagh stworzył misterną, pokręconą i doszczętnie dopracowaną fabułę, a dzieje się tutaj tyle, że nie sposób nie stracić rachuby wydarzeń przedstawionych w książce.
Czołowa gwiazda Hollywood staje się głównym podejrzanym, a w efekcie oskarżonym o podwójne zabójstwo. Dowody jednoznacznie wskazują celebrytę winnym postawionych mu zarzutów. Po początkowych perturbacjach jego obroną zajmuje się Flynn, który z pewnością czystością jak łza nie grzeszy. Przy pomocy swej wiedzy, ale i przeczącemu zdrowemu rozsądkowi postępowaniu prawnik będzie próbował pomóc swemu klientowi, jak i przekonać ławników o jego niewinności.
Zasadnicza kwestia to uzyskanie odpowiedzi na pytanie kto gra, a kto tańczy niczym bezwolna marionetka w rytm morderczej muzyki?

Po skończonej lekturze śmiało mogę rzec, że Cavanagh mocno się napracował nad tak pokrętną,nietypową fabułą opierając się przede wszystkim na sądowym procesie podejrzanego o popełnienie zbrodni z zimną krwią. Nie sięgaj po tę książkę, jeśli nie zamierzasz poświęcić się sprawie Dolca w pełni, a szukasz jedynie w "TRZYNAŚC13" luźnej, lekkiej historii. Autor stawia na rozbudowane wątki, wyjaśnienia wszelkich najdrobniejszych kwestii, jakie mogą nasuwać się czytelnikowi podczas lektury i choć narracja jest nieco toporna, wręcz trudna, a momentami można zauważyć niedopracowane, przeoczone elementy danych wątków to w obliczu książki jako całości przyznaję: panie Cavanagh, trzeba mieć sporą wyobraźnie, ale i ogromne pokłady uporu, by stworzyć taki prawniczy majstersztyk.
TRZYNAŚC13 to książka ciężka, toporna. To nie książkaz którą mogę polecić celem relaksu. To pozycja z tych, wobec których należy wraz z bohaterem pochylić się nad sprawą, a jednocześnie nie stać się sędzią we własnej sprawie. Czujności i obiektywizmu życzę przyszłym czytelnikom.