Czwarta małpa recenzja

W Chicago grasuje Morderca Czwartej Małpy, który od lat wymierza swoją pokręconą sprawiedliwość i skutecznie wymyka się policji. Kiedy pod kołami autobusu ginie mężczyzna i detektywi znajdują przy nim pudełko z odciętym uchem oraz pamiętnik, zakładają, że to właśnie poszukiwany morderca. Zapiski psychopaty mają pomóc zrozumieć jego pokrętną logikę działania i doprowadzić do odnalezienia ostatniej porwanej ofiary. A czas ucieka...
Mam problem z tą książką. Poprzeczka była zawieszona bardzo wysoko - świetna tematyka, wszędzie zachwyty. W moim odczuciu "Czwarta małpa" to lektura bardzo nierówna. Rozdziały z pamiętnika z dzieciństwa zabójcy wybitne, te opisujące teraźniejsze śledztwo jedynie przeciętne. Zupełnie jakbym czytała dwie rożne książki. We wspomnieniach mamy intrygę, napięcie, zaskakujące wątki, aż chce się wiedzieć co jeszcze chorego znajdziemy na następnych stronach. Z kolei  teraźniejsze śledztwo przebiega właściwie jednotorowo, główny bohater jest irytująco żadny, a rozdziały opisujące perspektywę ofiary nic nie wnoszą. I zawsze mi psuje zabawę jak się domyślę wcześniej kto jest zabójcą... ⠀
Polecam, ale nie nastawiajcie się, że na pewno będzie to najlepszy kryminał, jaki przeczytacie w tym roku i w ogóle 10/10. Chociaż możliwe, że tak będzie, bo bookstagram raczej nie szczędzi zachwytów. Generalnie trudno winić książkę za moje osobiste upodobania do bardziej wartkiej akcji i zagmatwanych wątków. Tym bardziej, że "Czwarta małpa" ogólnie mi się podobała - po prostu nie na tyle, żebym nie mogła doczekać się kontynuacji.