Cztery sekrety poznania liter i nut recenzja

Mieszkały w książeczce literki różne: małe i duże, kanciaste i podłużne. Dziewczynka i chłopiec, całkiem jeszcze mali, patrzyli na literki i się dziwowali: „one nic nie mówią. No to w jaki sposób potrafią coś powiedzieć do dorosłych osób?”

Bo kiedy Starszak pyta: po co te wszystkie litery i kto je wymyślił i dlaczego A nazywa się właśnie A i dlaczego piszemy A jako A, a tak w ogóle to dlaczego czytamy A jak A ?!? To książka ta ratuje całą sytuację i mnie.
W książeczce można znaleźć opis, jak to ludzie pozbierali dźwięki, nazwali je, ocieplili i pomalowali, tworząc każdemu dźwiękowi dom. Wyjaśnia również, jak zapisywać dźwięki:

„Narysujcie najpierw taki dźwięk: M a teraz inny dźwięk: A a gdy narysujecie je jeden obok drugiego i powtórzycie, pojawi się znajome słowo: MAMA”

Porusza kwestie różnych języków, a co za tym idzie różnych alfabetów:

„Domy dźwięków w każdym kraju trochę inaczej wyglądają: tu mają kropki, gdzie indziej kreseczki, w tym kraju – daszki, a w innym – czapeczki”