Czterdzieści i co z tego recenzja

Kolejna część historii życia czterech przyjaciółek zabiera nas w świat nieco innych, jeszcze bardziej niż dotąd intensywnych emocji. Spotykamy się z nimi w połowie roku 2019. Wszystko wskazuje na to, że wrocławianki mają szansę na odrobinę spokoju.

Magdzie całkiem nieźle idzie czekoladziarniany biznes, a i w strefie prywatnej ma poczucie bezpieczeństwa i stabilizacji. Anita pomału wraca na zawodową drogę i tym samym znowu zaczyna czuć, że nie jest tylko matką, ale też kobietą. Choć chłopcy to prawdziwy ogień, w domu znajduje ukojenie i wie, że to przy nich jest jej miejsce na ziemi. Karola kroczy kilkanaście centymetrów nad ziemią niezmiennie w zachwycie nad swoim związkiem z Adamem. Mimo, iż po cichu marzy, by sprawy poszły nieco dalej, cieszy się tym, że wreszcie ma u boku właściwego faceta. Aśka po wielu niełatwych miesiącach zaakceptowała Londyn jako swój drugi dom, rozwinęła nawet zawodowe skrzydła. I właśnie wtedy dzieją się rzeczy wielkie, które ten spokój mają na długo zburzyć. Ogromne są radości, choć okupione kroplą goryczy. Ale potężne spływa także nieszczęście. W tym całym bałaganie świat zalewa epidemia koronawirusa, który paraliżuje ludziom życie zarówno osobiste, jak i zawodowe.

W tych potwornych czasach przyjaciółki pokazują ze zdwojoną siłą, że są jak prawdziwi muszkieterowie. Kiedy jednej świat wali się na głowę, pozostałe trwają przy niej, choćby robiła wszystko by je odepchnąć. Dostajemy tu też piękny obraz tego, jak silne i ważne mogą być więzi rodzinne. A czy szczęście można budować tylko w czasach młodości? Skądże znowu! Anita, Karola, Magda i Aśka oraz wielu spośród ich bliskich, znajomych i rodziny są doskonałym przykładem tego, że nigdy nie jest za późno, by zacząć żyć po swojemu, by postawić na szczęśliwą dla nas kartę. Warto czasem nieco odpuścić, docenić to, co mamy, pozwolić też innym żyć według ich pomysłów i marzeń. Nigdy nie wiemy, kiedy na naszej drodze pojawi się wielki, krzyczący znak STOP. Dlatego doceniajmy tych, którzy są przy nas, odpuszczajmy to, co nam szkodzi i pozwólmy życiu się dziać.