Czerwony Mars recenzja

„Czerwony Mars” to książka, którą zawsze chciałam przeczytać, to pierwszy tom trylogii marsjańskiej autorstwa Kima Stanleya Robinsona. Człowiek od zawsze dążył do poznania tego, co nieznane i wierzył, że gdzieś tam na innych planetach jest życie. Kolejnym bodźcem była możliwość kolonizacji, miejsce, gdyby coś się działo na naszej planecie, człowiek czasem zbyt mocno ingeruje w to, co nie powinien. Taka alternatywa była by idealna, przenieść się gdzieś dalej, aby być bezpiecznym. Nie dziwię się, że ta tematyka od zawsze pobudza wyobraźnię twórców literatury. Lubię, kiedy wydawnictwa nie zapominają o powieściach, które od zawsze miały ogromny potencjał.

„Czerwony Mars” przedstawia historię opowiadającą o tym, jak wielka czerwona planeta kusiła ludzkość na tyle, że rozpoczęła się misja kolonizacyjna. Mamy rok 2026, wielki statek kosmiczny zabiera setkę astronautów w podróż na Czerwoną Planetę, która ma zostać przekształcona tak, aby bardziej przypominała Ziemię. Tam warunki życiowe coraz bardziej się pogarszają. Zadanie samo w sobie jest bardzo trudne, a do tego dochodzą relacje międzyludzkie. Bez zbudowania więzi życie jest o wiele trudniejsze, zwłaszcza, kiedy jest się zdanym jedynie na siebie w tak ciężkich warunkach. Cześć z osadników zatrzymała się na jednym z księżyców Marsa, na Fobosie, a reszta na nim, rozpoczęła się budowa osiedla na powierzchni. Czy im się to powiedzie? Czy tak wielu różnych ludzi zjednoczy się?

„Czerwony Mars” po raz pierwszy został opublikowany w 1992 roku, przedstawiając kolonizację pierwszej setki osadników. Ta książka liczy tak wiele stron, jednak lektura nie była dla mnie nużąca, wręcz przeciwnie. Głównym elementem powieści było terraformacja obcego świata. Grupy przybyłych osadników miały odmienne zdania na ten temat. Naruszenie nietkniętej przez setki milionów lat planety uznane zostaje jako jej zbeszczeszczanie, znajdziemy tutaj geopolitykę, przemiany społeczne reprezentowane przez bohaterów i ich kompas moralny. Przygotujcie się tutaj także na techniczne detale, które sprawiają wrażenie jakby czytelnik sam zmieniał się w kolonistę obcej planety. „Czerwony Mars” to niesamowita podróż oferująca pokłady wiedzy, zgodnie z wizją Kima Stanleya Robertsona. Czułam się, jakbym przygotowywała się w podróż, jakby te wszystkie zagadnienia były dla mnie istotne. Autor wspaniale wykreował bohaterów, jednych mocniej innych nieco mniej, możemy się z nimi utożsamić. To ludzie z krwi i kości, którzy zafascynowani nową planetą zaczynają tęsknić za dawnym życiem. To miejsce gdzie czas płynie inaczej niż na Ziemi i gdzie trzeba zaaklimatyzować się do odmiennych warunków.