Czerń rubinu recenzja

„𝓒𝔃𝓮𝓻ń 𝓻𝓾𝓫𝓲𝓷𝓾”

Lubicie sięgać po powieści fantasy? Jaki tytuł polecacie?
Ja dopiero, kiedy pogrążyłam się w lekturze „Czerń rubinu” zdałam sobie sprawę z tego, jak bardzo tęskniłam za tym gatunkiem. Kiedyś zaczytywałam się w fantastyce bez pamięci, później niestety zeszła ona na dalszy plan.

Luiza Dot studiuje psychologię. Nie przypadkowo wybrała ten właśnie kierunek. Chce zrozumieć, to co się z nią dzieje, a czego nikt nie potrafi wyjaśnić. Od dziecka bowiem nawiedzają ją koszmary, pojawiają się w głowie obrazy, których nie rozumie, widzi w ludziach, to czego nie dostrzegają inni. Leczyła się, chodziła na terapie, przebywała w Ośrodku, niestety w niczym jej to nie pomogło.
Objawy nasilają się gdy na uczelni pojawia się nowy wykładowca. Kim jest Dawid Drwal i czemu Luiza ma wrażenie, że już go gdzieś widziała?

„Czerń rubinu” jest debiutem literackim Klaudii Max. Czy udanym? Oczywiście, że tak. Bardzo pozytywnie mnie ta książka zaskoczyła. Wyobraźnia autorki nie ma granic.
Od samego początku wrzuceni zostajemy w wir wydarzeń, które zaskakują i nie rzadko szokują do tego stopnia, że szczęka opada. Ciekawa fabuła i dynamiczna akcja nie pozwalają na nudę. Dodatkowo Klaudia ma przyjemny, lekki styl pisania przez co książkę czyta się wyśmienicie. Przygotujcie się na to, że biorąc do ręki tę powieść, conajmniej trzy doby zostaną wymazane z waszego życiorysu 🤭
„Czerń rubinu” liczy sobie siedemset stron. Wyobraźcie sobie jakie akrobacje wyprawiałam czytając tę książkę, gdy ręce mdlały, a ciekawość nie pozwalała jej odłożyć. Ale dałam radę, kto jak nie ja? 💪

Było już, co nieco o fabule teraz wypadałoby pochylić się nad bohaterami. Przyznaję, że początkowo przeraziła mnie ich ilość.😱 Nie potrzebnie. Fakt, postaci w książce jest sporo, ale każda ma jakiś cel, każda wynosi do historii coś nowego, istotnego.
Luiza... człowiek zagadka. Dziewczyna o wielu twarzach. Popadająca ze skrajności w skrajność. Z jednej strony odważna i waleczna (uwielbiam opisy walk Luizy), z drugiej wystraszona i płochliwa. Raz nieśmiała, a za chwilę bezwstydna. To nie jest złe. Dzięki temu postać Luizy jest szalenie interesująca. Z nią nie można się nudzić. 😉
Dawid...obiekt westchnień nie tylko Luizy, Olki czy Teresy. Dziewczyny, które czytały książkę są zachwycone tym facetem. Autorka do szufladki z napisem „Dawid Drwal” powkładała chyba wszystkie cechy jakie idealny facet powinien mieć. Nie będę ich tu wypisywać. Chętnych do poznania Drwala zapraszam do lektury😜

Czytając ostatnie strony książki nie wiedziałam czy mam udusić autorkę, czy cieszyć się bo wszystko wskazuje na to, że to nie koniec historii. Po głębszym zastanowieniu doszłam do wniosku, że jednak daruję Klaudii Max życie i z niecierpliwością będę wyczekiwać kontynuacji.

Gratuluję autorce wspaniałego debiutu a was zachęcam do lektury.