Wróć do mnie recenzja

Książka opowiada o Jurku - niepełnosprawnym chłopcu, którego jedynym przyjacielem jest koń sąsiada, Pajacyk. Kiedy zwierzę zostaje sprzedane i trafia do transportu do rzeźni we Włoszech, Jurek wyrusza w nieznane, aby odzyskać przyjaciela. Choć walczy z czasem, odległością i własnymi ograniczeniami, jego miłość do Pajacyka i płynąca z niej determinacja są silniejsze niż wszelkie przeszkody.

Powieść nie jest długa, spokojnie można przeczytać ją na jeden raz, ale porusza wiele ważnych i aktualnych tematów, jak dyskryminacja osób dotkniętych niepełnosprawnością umysłową, ogromny wpływ zooterapii na ich rozwój, a także jak środowisko, w którym przebywa dziecko, może zaważyć na całym jego przyszłym życiu. Oczywiście wiodącym tematem jest też okrutne traktowanie koni, wywożonych w nieludzkich warunkach do zagranicznych rzeźni. Przeraża mnie skala tego procederu, brzydzę się okrucieństwem, zwłaszcza w stosunku do zwierząt, więc cieszę się, że powstała taka książka, bo zdecydowanie potrzebna jest w tym temacie większa świadomość społeczna.

Chociaż treść powieści mocno do mnie przemówiła, to jednak nie mogę powiedzieć tego samego o jej formie. Autor posługuje się bardzo suchym, miejscami wręcz informacyjnym stylem, podając tak nieistotne szczegóły jak szerokość bramy, a pomijając ważniejsze informacje, np. na jaką operację czeka mama Jurka. Tak bezbarwna narracja sprawiła, że chociaż z zainteresowaniem śledziłam drogę Jurka i towarzyszącej mu Natalii - uciekinierki z poprawczaka, to jednak nie umiałam wykrzesać z siebie żadnych głębszych emocji w stosunku do nich. Mogę powtórzyć za Marylą Rodowicz: tylko koni, tylko koni, tylko koni, tylko koni żal.

Miałam też pewien problem z językiem, jaki pojawia się w tej książce. Nie jestem pewna, do jakiej grupy wiekowej jest ona skierowana, ale ze względu na liczne wulgaryzmy nie dałabym jej do przeczytania dziecku. Rozumiem, że autor użył ich, żeby pokazać konkretne cechy opisywanych postaci, ale ciągle jestem zdania, że w literaturze dla młodych czytelników nie ma miejsca na taki język - wystarczająco dużo można go spotkać dookoła, poza tekstami kultury.

"Wróć do mnie" to powieść ważna i potrzebna, choć wydaje mi się, że mogłaby wywierać większe wrażenie, gdyby była bardziej doszlifowana pod względem literackim. Mimo to polecam, zwłaszcza tym, którym nie jest obojętny los cierpiących zwierząt, i którzy szukają w książkach różnorodnych bohaterów.