Pajątyl recenzja

Czasem te wyjątkowe książki zaczynają się dosyć niepozornie i tak właśnie jest z „Pajątylem” Simona van der Geesta, który bardzo powoli, strona po stronie wdzierał się do mojego serca. I nie chcę teraz używać jakichś wzniosłych słów, żeby to nie zabrzmiało banalnie, więc napiszę tylko, że nie często będąc przecież dorosłą osobą spotykam na swojej drodze książki dla dzieci, w których znajduje tyle głębi. To jak wspaniale została tutaj przedstawiona relacja między braćmi. Nie mogę wyjść z podziwu z jaką precyzją autor buduje jej obraz, jak ona ewoluuje pod wpływem różnych przeżyć i zdarzeń, jak w jednej chwili jest zwyczajna, a w drugiej niezwyczajna, raz skomplikowana, a raz prosta.

Kiedy sięgałam po ten pewnego rodzaju pamiętnik dziesięcioletniego chłopca zakochanego w owadach i mającego trudne relacje ze starszym bratem, nie spodziewałam się takiej przepełnionej emocjami bomby zegarowej z opóźnionym zapłonem. Simon Van der Geest pomieścił w swojej książce niezliczoną ilość ważnych tematów i nieustannie nimi żongluje. Jednak przede wszystkim na przykładzie swoich dwóch bohaterów przeżywających burzę hormonów, naznaczonych traumą, dźwigających na barkach straszną tajemnicę, szukających ukojenia w czymś innym, jeden w muzyce a drugi w świecie owadów, pokazuje, jak bardzo dorośli potrafią zawieść, gdy są najbardziej potrzebni i jak gruby pancerz potrafi nałożyć na siebie dziecko, by nie cierpieć.

Z tej książki wybrzmiewa miłość do tętniącego życiem mikroświata i wierzę, że dzieci to poczują. Mam też nadzieję, że rozbudzi w nich ciekawość i zachęci do własnych obserwacji, np. zanurzenia się w trawie w poszukiwaniu owadów. Oczywiście moje przyrodnicze serce roztopiło się pod wpływem ogromu ciekawostek, jakie ta pozycja kryje. Jest jeszcze drugie dno, bo autor pokazując dzieciom, jak wiele piękna odkryją w przyrodzie dzięki wnikliwym obserwacjom, tak naprawdę stara się im uświadomić, że w relacjach międzyludzkich jest podobnie i warto poświęcić więcej czasu drugiemu człowiekowi, by dostrzec jego wyjątkowość.

Polecam z całego serca i zdradzę, że w środku kryje się wiele świetnych i zabawnych ilustracji!

Przekład: Marta Talacha

Dziękuję Wydawnictwu Format za egzemplarz do recenzji!