Czas pogardy recenzja

Kilkuletnie dziecko to człowiek, którego otaczamy opieką. W naszych oczach jest kimś, kto wymaga troski, wsparcia, pomocy w tak wielu rzeczach.
Tomaszkowi, który ma dopiero 6 lat, to wszystko zostało zabrane, stracił rodzinę, przyjaciół, stracił swój cały świat. Jest rok 1940 i wokół niego toczy się wojna...

Autor prowadzi nas przez historię, którą oparł na wojennym pamiętniku swojego ojca Tomasza, w sposób delikatny, subtelny, a jednocześnie poruszający. Odziera nasz codzienny świat ze spokoju i wpuszcza w niego to co człowiek człowiekowi uczynił, a wszystko w imię wyższych ideałów. Piękne słowa zdają się jeszcze bardziej podkreślać ogrom nieszczęścia, które spotkało małe dziecko i tysiące jemu podobnych. Zostały wyrwane ze swojego bezpiecznego świata i rzucone w wir wojennej zawieruchy. Każda odrobina nadziei, szczypta radości są rozdmuchiwane w pył. Zadajemy sobie pytanie, ile jest w stanie wytrzymać Tomaszek i pozostać dzieckiem? Czy uda mu się zachować w sercu to co dobre?

Niezwykle poruszająca historia, łamiąca serce, wyciskająca łzy. Bolesna podwójnie, bo losy tego dziecka są prawdziwe. świadomość tego, ze to tylko małe dziecko, które pragnie miłości i bezpieczeństwa rozrywa serce czytelnika. Jego cały spokojny świat został zburzony i pozostały mu tylko marzenia o nim.

@yarek.aranowicz ma niewątpliwie lekkość pióra, swobodę rzucania słów. Zdają się proste, a jednocześnie niezwykle plastyczne. Czytając możemy czuć wszystko to co czuło małe dziecko rzucone w wir wojny dorosłych. Do tego barwne obrazy ogarniętego wojną Wilna. Czujemy upadek tego miasta, ogrom jego nieszczęścia... Przekonujemy się jak doświadczenia zmieniają ludzi, czynią ich niebezpiecznymi, tak dalekimi od bycia człowiekiem.

Na takie książki nie ma skali ocen. Dostałam do ręki boleśnie piękną historię, która porusza i zapada w pamięć. Świat Tomaszka budzi przerażenie, chce się krzyczeć nigdy więcej. Ta książka jest też hołdem dla tego małego chłopca, który miał odwagę przetrwać piekło wojny i wyjść z tego zwycięsko.

Masz odwagę wejść w świat Tomaszka? Masz siłę by poczuć ogrom zła jakie niesie wojna? Ja tę odwagę i siłę znalazłam, teraz mogę stwierdzić, że ta opowieść pozostanie ze mną na zawsze.