Punkt Barana recenzja

„Punkt Barana" to kolejna książka w dorobku autora Aleksandra Sowy, w której jednym z głównych bohaterów jest Emil Stompor. Zostanie on, zdaje się, jednym z moich ulubionych bohaterów, mimo że tu jest go o wiele mniej niż oczekiwałam. W sumie do końca nawet nie wiadomo, kto w książce gra pierwsze skrzypce. Myślę też, że nie o to w niej chodzi, a raczej ważna jest całość.

Po wydarzeniach mających miejsce w „Erze wodnika" zostaje on zwolniony ze służby i trafia do więzienia, jako kozioł ofiarny afery z senatorem Lipskim. Po wyjściu wyjeżdża do Niemiec, gdzie ma nadzieję zacząć nowe życie. Nie wszystko jednak układa się tak jak tego oczekiwał i w pewnym momencie przechodzi na drugą stronę. Tymczasem w Polsce rozpoczyna się śledztwo prowadzone przez wydział do spraw zabójstw, dotyczące śmierci wysokiej rangi policjanta. Franciszek Merges wraz ze współpracownikami stara się odkryć prawdę, mimo że ktoś bardzo chce zatuszować prawdę.

Książkę czyta się bardzo dobrze, z zapartym tchem śledzi się opisane wydarzenia. Akcja momentami przyspiesza puls i podnosi adrenalinę, by za chwilę pozwolić na złapanie oddechu i spokojne oczekiwanie. Szybkie tempo zwrotów akcji to dodatkowy plus tej powieści. Każdy znajdzie tu coś dla siebie: policyjne śledztwo, pościgi, ucieczki, polityczne rozgrywki i gangsterskie porachunki. A wszystko to przedstawione językiem szorstkim, wulgarnym i męskim.

Ponownie autor nie boi się ukazać panującej korupcji, chęci posiadania władzy oraz fałszu spotykanego na każdym kroku. W sposób prosty i bezpośredni pokazuje chciwość i kłamstwa, którymi raczony jest nic nieznaczący obywatel. A do tego zabójstwa na zlecenie niewygodnych świadków oraz próbujących się wycofać wspólników, aby tylko móc utrzymać swój wysoki stołek. Każdą sytuację bowiem można wyjaśnić po swojemu, sfałszować raporty oraz wyniki wszelkich badań, zatuszować i zamieść „pod dywan". W najgorszym wypadku znaleźć odpowiedzialnego za niepowodzenia kozła ofiarnego i wystawić go ludziom na pożarcie.

Gorąco polecam. Książka nie należy do najłatwiejszych w odbiorze, porusza trudne tematy, jest brutalna i prawdziwa, a jednak warto się z nią zapoznać.