Starzyzna recenzja

Stefan Darda "Czarny Wygon - Starzyzna".

Po pierwszej części byłam tak zachwycona i przerażona, że migiem wzięłam się za kolejną... I dobrze zrobiłam.

Co do treści to nie bardzo mogę opisać, bo nie chce spojlerować...

Dalsze losy Witka, Rafała a także Starzyzny i ludzi, którzy w niej pozostali. Właściwie to i ludzi i upiorów. Zmagania Rafała i Witka, by udało się pomóc Paulince. Ciężkie chwile, bolesny czas rozstania... ingerencja Sił Wyższych. To, co dzieje się po tym, gdy Witek trafia do Starzyzny. Jak bardzo tam się wszystko zmieniło. No poza tym, że wciąż jest mało powietrza, wciąż nie widać słońca, wciąż brak śpiewu ptaków. 

Zaskakujący ciąg wydarzeń. Wyjaśniło się sporo dręczących mnie pytań. Wyjaśniła się tajemnica tych wszystkich ludzi. A nawet więcej. Doszedł wątek Jakuba, który i tak wciąż za mało wyjaśniony, sama nie wiem, czy faktycznie był częścią klątwy. Może to tylko moje odczucia. 

Jedno się nie zmieniło. Czytało się znakomicie. Czułam strach, do tej pory go czuję i pewnie jeszcze będę go czuła. Przywiązałam się do Witka. Pomimo, że czasem był strasznie irytujący... to jednak zdobył moją całkowitą sympatię. Tak samo zresztą jak Jasiek Grela. Strasznie im kibicowałam. Przeżywałam z nimi każdą "przygodę". Wyobraźnia zadziałała do tego stopnia, że gdzieś w podświadomości słyszałam chichot umarłych, ale wciąż żywych. O zgrozo. Jak poprzedniej nocy sniła mi się sama Anielka, tak teraz chyba przyśnią mi się wszyscy naraz... A to już chyba wystarczający dowód na to, że książka aż nadto spełniła moje oczekiwania... 

No i znów zostałam z dręczącymi pytaniami. Co dalej? Co w końcu zrobił Witek? A Adam? Czy dzięki dzwonom, które nagle zaczęły bić zobaczy Starzyznę? No i co z Jaśkiem i innymi? I to, co najbardziej mnie zastanawia. Gdzie się podział ksiądz? Ach. Tyle pytań... Nie ma bata. Trzeba wziąć się za kolejną część i mieć nadzieję, że jest równie dobra jak poprzednie. No i oczywiście, że wyjaśni mi kolejne kwestie.