Czarnolas recenzja

Spokojne, niespieszne życie. Tutaj wszystko jest inne, owiane tajemnicą i ciche. Z daleka od zgiełku. A z boku czyha zwłowrogi las, który wszystko pochłania. W tej wiosce żyje stroniący od ludzi, samotny Józef z siostrą Zojką, pełną życia i radości. Dziewczyna zakochuje się w Mikołaju i spodziewają się syna, Księcia. Szczęście nie trwa długo.
Pewnego dnia nadchodzi zło. I wszystko się zmienia. Wioskę otula mrok i nawiedza chichot śmierci. Nadzieją jest Książe, który chce zawrócić niezawracalne i pozostać przy tym co dla niego ważne.

"Czarny las, czarnolas, tu się gubi sens, tam się mieszał czas".

Piękna, wzruszająca historia. Nostalgiczna. Tu się dzieje magia. Czuć ten sielski klimat, ten zapach, ten smak. Bajka.

Książka podzielona jest na cztery rozdziały. Lato, jesień, zima, wiosna. Pory roku jako odzwierciedlenie cyklu naszego życia. Gdy jesienią i zimą tracimy nadzieję , to wiosną i latem wszystko wydaje się możliwe i może na nowo się odrodzić, daje szansę na odzyskanie tego co utracone.

W "Czarnolasie" znajdziecie miłość, samotność, tęsknotę, nadzieję, a także rozpacz, stratę i śmierć. A to wszystko opisane piękną prozą, nasyconą środkami artystycznymi, co daje magiczny efekt. Płyniemy przez tekst w refleksyjnym, lirycznym nastroju. Ucieczka przed rzeczywistością. Doświadczenia chłopca opisane przez autorkę za pomocą metafor mają pomóc czytelnikowi w zrozumieniu świata ludzkiej wyobraźni i pozwolić poczuć fenomen życia.

Jest coś co przyciąga w tej opowieści, bo "wielki niepokój ma w sobie spokój". Pochłonęłam tę historię i zatraciłam się w niej. Chcę do niej wracać i będę wracać, by odnaleźć siebie.
A Wam gorąco polecam, też się w tej powolności zatracicie, bo ta historia urzeka.

"Ten las jest bardzo stary (...) Nic sie jeszcze nie wydarzyło i nic nie zapowiada, że coś się wydarzy, a jednak coś tu w cieniu chichocze, coś mąci myśli".

"O kimś, o czymś, o przeszłości, o przyszłości. Myślał o miejscu, w którym panowała powolność. I obaj wiedzieli, że świat się zaczął od chichotu".