Miłość recenzja

Czy każda książka @paulinajurga musi przeczołgać mnie emocjonalnie?
Czy po przeczytaniu ostatniego zdania mam kaca książkowego i ciągły niedosyt?
Jeśli znacie pióro autorki to odpowiedź brzmi - TAK!!!
Zapraszam na pokład trzeciej, ostatniej części
"Czernych żagli. Miłość"

" Ja rozpadałam się na miliony kawałków i wiedziałam, że nie będę w stanie juz się poskładać. Byłam niczym rozbite zwierciadło. Nie do naprawienia"

Tym razem autorka przybliża nam życiorys najstarszego z braci Noir - Saverio Noir. I dalsze losy Francisco/Paco. Mężczyzna złożył obietnice Marcosowi, że zaopiekuje się Franciscą gdyby coś mu się stało. Marcos nie wrócił na suchy ląd, a kobieta potrzebuje wsparcia najbliższych. Jej opoką i oazą spokoju zawsze był Severio i to u jego boku stara się ogarnąć .Jednak po pewnym czasie mężczyzna odkrywa że uczucia jakimi dąży kobietę dalekie są od przyjaźni.... A Francisca poprzysięgła zemstę na Bractwie Wybrzeża i planuję wrócić po ukochanego.
Czy klątwa rodu dopadnie także najstarszego z synów Andre Noir? I czy Francisca odzyska ukochanego???

Do tej książki przyszykujcie sobie zestaw niezbędny: chusteczki, mocny trunek, i ogromne pokłady cierpliwości i mocnych nerwów.
Skończyłam ją czytać ok 2:30 w nocy i przez długi czas nie mogłam zasnąć.
Autorka jest genialna. Ta historia jest genialna, fascynująca, niesamowita ,dopracowana w każdym szczególe. Zaczynając od opisów widoków do wyglądu statków jakimi pływali. Nie dziwię się zupełnie że tak wiele pochlebnych opinii zbierają #czarneżagle. Paulina ma niezwykły talent do tworzenia nietuzinkowych bohaterów i wywoływania emocji z którymi długo po skończeniu książki nie możesz się rozstać.
Do teraz czuję ściśnięte gardło przez które nie mogłam oddychać poznając dalsze losy bohaterów. Z trudem udawało mi się czytać gdy oczy zachodziły mi mgłą. Takich momentów możesz spodziewać się bardzo dużo. Narastający niepokój, który nasilał się z każdą przewróconą kartką sprawiał, że zatraciłam się w tej historii i stałam się jej częścią....może nie dosłownie ale czuję że jestem jednym z kamratów. Od początku polubiłam Paco/Francisce, podziwiałam ją za jej odwagę i upór z jakim dążyła do obranego celu... Determinacja i miłość przeplatały się z niebezpieczeństwem i ryzykiem jakie kobieta podejmowała by odzyskać swojego ukochanego.
Ta cześć zdecydowanie jest najbardziej emocjonalna i nie należy do krótkich historii,bo to jednak 620 stron, taka mała cegiełka, ale nie odczuwałam nadmiaru informacji wręcz przeciwnie...chciałabym by ostatnie rozdziały się nie kończyły...hehe.
Kocham tych Czarnych Braci i trudno mi się z nimi rozstać. Ale jednak autorka zostawiła otwarta furtkę w postaci Keelin, córki Cruza i czuję że to dopiero będzie gagatek 🤭
A teraz drodzy moi...
Czytajcie #CzarneŻagle...polecam!!!!