Osiedle RZNiW recenzja

To moje pierwsze spotkanie z powieścią autora. Jak do tego doszło? Jak mogłam nie przeczytać pozostałych książek Remigiusza Mroza? To dlatego, że, jak ktoś mi mówi, że coś jest bardzo dobre, to ja uważam, że przesadza. Wiem jednak, że się myliłam i będę musiała nadrobić zaległości z twórczością autora.
Sięgając po książkę, nie wiedziałam, z czym będę miała do czynienia. Słyszałam z opowiadań, że Remigiusz Mróz pisze świetne kryminały, ale połączenie z hip-hopem? To mogło być ryzykowne posunięcie, jednak autor pokazał, że żadnego tematu się nie boi.
Na początku książki nie mogłam się wkręcić w czytanie. Potrzebowałam chwili, by odnaleźć się z życiem na blokowiskach i stężenia sloganu młodzieżowego, później poszło już z górki. Jednak rozumiem, że gdyby nie ten młodzieżowy język, książka nie byłaby tak bardzo dobra i autentyczna.
Remigiusz Mróz zabiera nas na polskie blokowisko z początków XX wieku, a naszymi głównymi bohaterami są Darek ksywka Deso i Wiki ksywka Żaba, para nastolatków. Nie powinno ich nic połączyć, ponieważ są z „dwóch światów ". Deso mieszka w nędzy z babcią na osiedlu RZNiW i handluje narkotykami. Natomiast Wiki jest pilną uczennicą, dobrą dziewczyną z dobrego domu, typowa kujonka, niewyróżniająca się z tłumu. Pech sprawia, że podkochuje się w Deso... Co ich jednak połączy? Iza koleżanka z klasy, która zaginęła i nie ma z nią żadnego kontaktu. Przed zniknięciem dziewczyna wysyła do Deso SMS typu: „Boję się. Chyba ktoś za mną idzie”. Chłopak zapewne by się nawet tym nie przejął, jednak zaginiona to właśnie z nim kontaktuję się po raz ostatni po wyjściu z klubu. Darek rozpoczyna poszukiwania na własną rękę, natomiast Wiki będąca przyjaciółką Izy postanawia mu pomóc ...

Podsumowując, autor zachwycił mnie bujną wyobraźnią. Nic tutaj nie jest oczywiste. Czytelnik nie jest w stanie, przewidzieć co wydarzy się na kolejnych stronach. Żniwa emocji i zwroty akcji powodują, że książka trzyma w napięciu do samego końca.


"Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl"