Ćwiczenia akrobatyczne recenzja

Autor: Stach Szulist

Ile w głowie nastolatka roi się rzeczy to nikt nie jest w stanie tego przewidzieć. Młodzież myśli o różnych rzeczach z różną częstotliwością. Szkoła, rodzina, znajomi to większość ich problemów w tym wieku. Ale czy wiele dzieciaków ma z kim o tym porozmawiać?

Karol w domu jedyne z czym się spotyka to z egoizmem własnych rodziców. Ci zapatrzeni w samych siebie nie dostrzegają syna i jego problemów. Nie widzą ich lub nie chcą ich widzieć. W szkole próbuje zaistnieć, zapomnieć chociaż w tym miejscu o dręczących go problemach nastolatków. Obserwuje świat, kalkuluje, wyciąga wnioski. Z nastolatka w końcu musi stać się mężczyzną.

Książka mimo 600 stron nie przeraziła mnie, ani nie zniechęciła. Co więcej jak dostaliśmy propozycję od autora od razu zgodziliśmy podjąć się recenzji za co z tego miejsca ogromnie dziękujemy Panu Szulist.

Fabuła książki była bardzo ciekawa. Czytanie o perypetiach Karola było czymś nowym. Na pewno każdy rodzic powinien zapoznać się z tą lekturą. Zobaczyłby wtedy jak zachowuje się dziecko, gdy rodzic nie zwraca na niego uwagi. Są tacy co mają gdzieś jak ich dziecko się uczy, jak się ubiera, jak się zachowuje w szkole, w domu czy poza tymi dwoma miejscami. Prawdopodobnie zobaczyliby czym kończy się niezwracanie uwagi na swoją latorośl.

Jedyne co do czego mogłabym się przeczepić to długie rozdziały, dość rozbudowane, długie zdania i mieszanie teraźniejszości z przeszłością. Już tłumaczę. Długie rozdziały dlatego iż musiałam przerywać czytanie w połowie rozdziału, a tego nie lubię. Rozdział, który ma ponad 100 stron z łatwością można by było podzielić. Długie i rozbudowane zdania, wtrącanie czegoś do nich sprawiało, że nie rozumiałam nieraz sensu tego co czytałam. A mieszanie dwóch czasów po prostu wszystko mi mieszało. Na spokojnie z 600 stron można byłoby zrobić 400, gdyby nie właśnie te długie zdania i niektóre sytuacje, które były niepotrzebne. Jak na przykład powtarzanie o tym, że dziadek Karola wspomina za każdym razem o wojnie.

Mimo wszystko książka jest warta uwagi. Przybliża nam zachowania młodzieży i wytyka rodzicom, a także nauczycielom pewne błędy. Sama osobiście nie byłam taka jak Karol i nie zachowywałam się tak jak on, także było to ciekawe doświadczenie patrzeć na jego codzienność.

Mam szczęście, że mam rodziców, którzy się interesują zmianą mojego, czy mojego brata zachowania, szkołą, relacjami z innymi i tym podobnych. Wiem jednak, że nie każdy ma takie szczęściem więc jestem wdzięczna za to, że mimo wszystko mam kogoś z kim mogę pogadać. Kłótnie, kłótniami, ale rodziców ma się jednych.