Pamięci mordercy recenzja

„Pamięci mordercy” to wspólny debiut dwóch panów pochodzących ze Szwecji. Książka swoją premierę miała 14.02.2024 roku. Akcja powieści rozgrywa się w wyjątkowo upalne lato 1994 roku, jak na klimat skandynawski. Dokładny przedział czasowy to 6 czerwca do 18 lipca a w tle wszystkich wydarzeń toczących się w powieści, wraz z bohaterami śledzimy sukcesy i porażki drużyny piłkarskiej, która bierze udział w MŚ.

Główni bohaterowie to Thomas Wolf – policjant oraz Vera Berg – dziennikarka, którzy mają swoje „za uszami”.

Thomas, były neonazista i były żołnierz. Brał udział w wojnie w Bośni i niestety trauma pozostała. Bratu odpowiada, że „Nie wiesz co wojna robi z człowiekiem. (…) na zawsze pozostaje w tobie”. Natomiast żona Wolfa z goryczą mówi mu, iż „(...) mężczyzny, którego poślubiłam już nie ma. Może mentalnie nadal jesteś w Bośni. Może to, co tam widziałeś i przeżyłeś, nie pozwala ci stamtąd odejść”.

Vera to z kolei była dziewczyna Johnnego, który należy do gangu motocyklowego i ma na swoim koncie napady z bronią. Jednak ona jako reporterka kryminalna nie do końca była stratna na tej zażyłości, mimo że przez nią straciła pracę, gdyż newsa na wyłączność mogła zdobyć z dwóch źródeł: od policji lub ze świata przestępczego. I to głównie ta dwójka angażuje się w śledztwo o gwałat i morderstwo na imigrantce a oskarżonym zostaje słynny aktor Micael Bratt.

Thomas i Vera na własną rękę prowadzą swoje śledztwa w owej sprawie. Jedno drugiemu nie ufa. Może i słusznie? Co Thomas do ukrycia skoro na czas morderstw nie posiada alibi? Tropy plączą się przez całą powieść. Gdy czytelnik ma pewność, że zna rozwiązanie zagadko to „wpada” kolejna niewiadoma, która powoduje mętlik w typowaniu przestępcy. I kto nim tak naprawdę jest? Książka przez cały czas tych 700 stron trzyma w napięciu i nie odpuszcza.

Po raz pierwszy zdarzyło mi się nie polubić głównych bohaterów (w ilości 2 osoby) co nie spowodowało mojej antypatii do kryminału. Wręcz przeciwnie. Dodawało to swego „smaczku” całości.

Muszę nadmienić, że do treści nie pasuje mi okładka. Jasne, fajna, czarno-biała z odznaczającym się na czerwono tytułem To przyciąga wzrok (szkoda tylko, że w księgarniach nie wyeksponowana).

Jednak, raju. Wymuskany jegomość w krótkim prochowcu. Przecież fabuła opisuje rekordowo upalne lato!!! Gdzie wszyscy tylko patrzą jak się schłodzić! Okładka jak dla mnie nie taką porę roku. No, ale może ja się nie znam...

Pomimo tego drobnego zgrzytu dla mnie ta powieść to petarda i dobrze, że możemy spodziewać się kolejnej części, gdyż koniec jest zaskakujący.

Dziękuję, za możliwość zapoznania się z lekturą, Wydawnictwu Czarna Owca oraz Pani Bognie z PRart Media.