Cujo recenzja

Akcja książki osadzona jest w Castle Rock. Miasteczko to możemy spotkać także w innych książkach Kinga. Wydaje się, że autor ma sentyment do tego miejsca. Nie jest to z pewnością okolica, w którą można się wybrać na spacer. Prędzej będziemy uciekać z krzykiem i obłędem w oczach, Ciekawy jestem, czy znalazłby się śmiałek, który wybrał by taką drogę ekstremalnego relaksu. Miasteczko Castle Rock jest z pozoru spokojne i senne, znajduje się w Nowej Anglii. Skrywa w sobie sekrety, o których wolę nie myśleć.

Tytułowy Cujo na początku był spokojnym bernardynem. Swoją wielkością budził strach u niektórych osób, ale nigdy nie był agresywny. Od momentu, gdy psa ugryzł nietoperz, zmienia się on w bestię nie do poskromienia. Psa dopada wścieklizna i zamienia się w maszynę do zabijania, która grasuje w miasteczku.

"Cujo" w kategorii horroru wypada trochę słabo. Podczas czytania brakuje zgrzytania zębami ze strachu, czeka się z niecierpliwością, aż pies zagryzie połowę mieszkańców. Spodziewałem się trochę innego motywu, takiego jak np. w filmie "Rec", gdzie mieszkańcy zarażeni zmutowaną wścieklizną zaczynają się wzajemnie atakować w zamkniętej kamienicy. Wersja, jaką wybrał King nie specjalnie działa na wyobraźnię. Plusem, jaki udało mi się znaleźć w tej książce było ukazanie całej zaistniałej sprawy z perspektywy psa. Mogłem się przekonać, jak on widzi te wszystkie zdarzenia i jak je odbiera.

Książka ta nie jest krwistą powieścią grozy, która wywołuje strach przed przewróceniem następnej strony. Spodziewałem się, że będzie to coś znacznie lepszego. W momencie pisania książki King przyznał, że nie stronił wtedy od narkotyków i alkoholu. Może to miało wpływ na te wszystkie mankamenty? Mimo to nie jest to wcale taka najgorsza powieść. Jakby nie było fabuła ma ręce i nogi. Brakuje krwawych momentów i niestety, niektóre fragmenty nic szczególnego nie wnoszą do treści. Książka jest poruszająca, ale nie budzi grozy.