Cudowny chłopak recenzja

SŁOWEM WSTĘPU
Zacznę nietypowo, pytaniem – dlaczego czytacie książki? Dla mnie to nie tylko chwila relaksu i oderwanie się od codzienności, ale także moment na przemyślenia, refleksję. Cudowny chłopak R.J. Palacio to książka-unikat, która powinna zostać przeczytana przez każdego. Historia Auggiego nie tylko przenosi nas w inny świat, widziany oczami dzieci i nastolatków, ale również pokazuje, jak postrzegany jest świat z ich perspektywy.

R.J. PALACIO CUDOWNY CHŁOPAK – czyli jaki?
Sama fabuła nie należy do najłatwiejszych. Cudowny chłopak R. J. Palacio to opowieść o chłopcu, który w wyniku wad genetycznych, rodzi się z wieloma deformacjami twarzoczaszki. Wyruszymy w zaskakującą i wzruszającą podróż nie tylko z Auggiem, tytułowym chłopcem, ale również z jego przyjaciółmi (Summer, Jackiem, Mirandą, Justinem) oraz siostrą (Olivią). Tą samą historię ujrzymy oczami każdego z bohaterów. Jak wygląda życie u boku chorego brata? Co było powodem pierwszego wspólnego lunchu Summer i Augusta? Czy Jack naprawdę chciał zaprzyjaźnić się z chłopcem? I co czuje rodzic dziecka wymagającego większej opieki?

Dzieciństwo Augusta było bardzo trudne – oprócz ciągłych operacji zmagał się również z brakiem akceptacji społeczeństwa. Od najmłodszych lat wytykany był palcami, krytykowany i odtrącany. Czy tolerancja kończy się na szeroko pojętej estetyce? Twarz małego Auggiego daleko odbiegała od tej “normalnej”, ale w głębi duszy i serca był chłopcem, jak każdy inny – uwielbiał się bawić, wygłupiać. Był po prostu dzieckiem.

Cudowny chłopak R.J. Palacio porusza, inspiruje, uświadamia, uczy pokory. Cytując samego Auggiego: wszyscy powinniśmy przynajmniej raz w życiu dostać owacje na stojąco, bo przecież każdy z nas zwycięża ten świat. Każdy z nas zasługuje na medal Henry’ego Warda.

OCENA
Książkę powinien przeczytać każdy – i starszy, i młodszy. Niesie ona za sobą wartości, o których część z nas mogła już zapomnieć, a młodszy czytelnik nie do końca jeszcze je rozumie. Tolerancja, szacunek, przyjaźń, poświęcenie, bezgraniczna miłość. I wola walki i życia, tego normalnego. Bo każdy na nie zasługuje. Ze łzami w oczach, polecam.

P.S. zgodnie z informacją na okładce – najpierw książka, potem film. Sama zrobiłam odwrotnie, ale na dobrą sprawę nie wiem w tym przypadku, co jest lepsze. Zarówno książka, jak i film oddają to, co powinny – sens istnienia.