Bądź przy mnie zawsze recenzja

To była cudowna historia! Pełna wzruszeń i emocji, uroniłam wiele łez podczas jej czytania.

Poznajemy Różę, Laurę, Konrada i Alka. Cztery osoby, których drogi w pewnym momencie życia się przecinają.

Róża to staruszka, która przeżyła wojnę i skrywa kilka sekretów, o których nie zamierzała nikomu mówić. Jednak postanowiła wrócić w pewne miejsce, aby pożegnać się z historią.

Konrad to młody chłopak, który mieszka na wsi, a jego życie nie jest usłane różami, z powodu trudnych rodziców.

Alek mieszka w tej samej wsi co Konrad. Jego życie również mocno doświadczyło, dlatego potrafi zrozumieć chłopaka i postanawia mu pomóc.
Pewnego wieczoru poznaje Laurę, studentkę psychologii. Od razu przypadają sobie do gustu i miło spędzają razem czas. Mimo, że Alek czuje się nieodpowiednim facetem dla Laury ich znajomość szybko się rozwija, a dziewczyna, która całe życie spędziła w betonowych murach miasta, zakochuje się w wiejskich krajobrazach.
Za sprawą Konrada poznają także Różę, która zachwyciła ich swoimi opowieściami ze swojej młodości. Cudem przeżyła wojnę, a potem wyjechała z Polski. Okazuje się, że Dworek, w którym kiedyś mieszkał Alek ma wielką wartość również dla Róży.
Ta trójka nagle staje się dla siebie rodziną, chociaż pochodzą z różnych światów. Tak naprawdę każdy z nich do tej pory był samotny i zagubiony, kiedy los postawił ich na jednej drodze, cała czwórka zrozumiała, że dopiero teraz żyją naprawdę i są szczęśliwi.
Jednak Laura musi wyjechać na studia do Kanady, ale oboje z Alkiem są przekonani, że ich miłość przetrwa wszystko. Chłopak zapewnia ją, że będzie na nią czekał. Tylko czy tak z właśnie będzie? Czy ich miłość przetrwa wszystkie przeszkody?

Dawno nie czytałam tak pięknej historii. Urzekła mnie, a ja wiele razy płakałam jak bóbr, momentami wybuchałam śmiechem, a czasami nawet byłam zła. Piękna opowieść o sile prawdziwej miłości, która potrafi przełamać wszelkie bariery, a także o sile wybaczania. Sama zapragnęłam być Laurą chociaż na jeden dzień i żyć tak wspaniałym życiem. (Pomijając jeden minus jakim są rodzice Laury). Jeszcze długo będę wracać do tej wspaniałej historii, ponieważ mimo banalnych tematów jest nadzwyczajna i sprawia, że zaczynamy doceniać małe rzeczy.