Cry baby recenzja



Pierwszy raz z książką Ginger Scott spotkałam się w bibliotece, okładka była na tyle wyróżniająca się, że sięgnęłam po nią bez czytania opisu. Mimo, że nie ocenia się książek po okładce to liczyłam, że moja intuicja mnie nie zawiedzie i „Cry Baby” będzie przyjemną lekturą. Czy tak było? Dowiecie się po lekturze mojej opinii o tej książce.

„To uczucie jest jednocześnie jak płomień i woda, gasi nieco pragnienie, ale wznieca kolejny pożar.”

Tristan Lopez, siedemnastolatek, który jest członkiem gangu. Jego życie jest przepełnione narkotykami, bronią i zbrodnią. Nigdy nie widział innego życia dla siebie, bycie gangsterem ma dosłownie we krwi. Wcześniej mu to nie przeszkadzało, lecz wraz z przybywającymi latami, zaczął pragnąć innego życia. Pragnienie stało się silniejsze, gdy poznał nową sąsiadkę, Riley Rojas. Młodą dziewczynę, dla której liczą się tylko koszykówka i ojciec. Już od pierwszego spotkania między nimi iskrzy, lecz Tristan stara się trzymać Riley na dystans, by nie poznała świata w jakim on żyje. Czy uda mu się trzymać ją na dystans?

„To, ile ktoś znaczy dla innego człowieka, nie zależy od czasu, tylko od uczuć.”

Lubicie „złych chłopców”? Ja uwielbiam, choć zauważyłam pewien schemat w wielu książkach, mianowicie właśnie ten zły chłopiec po znalezieniu swej ukochanej, staje się ciepłą kluchą. Zawsze mnie to irytowało, nawet w tych książkach, które uwielbiam. W „Cry baby” mamy trochę inną sytuację. Nie ma „ciepłych kluch”, jest za to jeden bardzo „zły chłopiec”, który nie chce nim być. Dziwne prawda?

Mimo złamania schematu, nie odkryłam w niej nic nowego czy świeżego. Ostatnio zauważyłam wysyp książek o tematyce mafijnej, z wplecionym dość pikantnym motywem romansu, właśnie te książki ostatnio są na topie, lecz one są skierowane do pełnoletniej części czytelników, a „Cry Baby” to raczej lekka młodzieżówka. Mimo kilku dość brutalnych scen, tematów związanych z gangami, książka jest skierowana do młodzieży, lecz i trochę starszy czytelnik może znaleźć coś dla siebie.

Pióro autorki jest dość lekkie i przyjemne, dobrze się bawiłam czytając tę powieść, mimo ciężkiego tematu jaki poruszyła. Podczas lektury miałam mieszane odczucia, raz nie miałam ochoty się od niej oderwać a po kilkudziesięciu stronach wynudziłam się jak mops, lecz w ogólnym rozrachunku książka była dobra. Myślę, że jeszcze sięgnę po inne książki tej autorki i liczę na kolejną dobrą lekturę.

"Nikt nie rodzi się przestępcą. To ten świat uczynił Tristana takim, ale on ciągle walczy, by się od tego uwolnić. To nierówna walka."