Cztery Królestwa. Początek recenzja

„Cztery królestwa – początek” to pre-quell „Czterech królestw” autorki Katarzyny Pająk-Zjawińskiej. Można się tego dowiedzieć nie tylko z tytułu ale sama pisząca przypomina czytelnikowi o pewnych wydarzeniach i bohaterach pojawiających się w bajce, z którymi miał możliwość zaznajomić się w „Czterech królestwach”. Jestem czytelniczką, która po raz pierwszy zetknęła się z pisarka a co za tym idzie również z jej lekturą, dlatego wspominki o tych faktach nieco mnie uwierały w trakcie czytania.

Abstrahując od powyższego sam tytuł nasuwa już nam pewne skojarzenie. Pani Katarzyna snuje w tej pozycji opowieść o tym jak powstały królestwa z jej pierwszej opowieści.

Najważniejszą bajkową postacią jest grusza, zasadzona na wzgórzu w krainie szczęśliwości i drzew owocowych. Babcia sadownika Śmigówki informuje go, iż to właśnie on zasadzi owo drzewo, które będzie „najważniejsze (…) w całej historii naszego świata. (…) Zobaczy wiele i zdziała wiele.”

I faktem jest, iż odgrywa ona bajkową rolę w bajce, gdyż szumiąc rozmawia i doradza kolejnym władcom tejże krainy. Kanwą dla owych czterech królestw jest właśnie to magiczne drzewo oraz protoplaści rodu, który po śmierci rodu stworzonego przez Śmigówkę oraz jego ukochaną, rozpierzchli się po świecie i założyli swoje rodziny a do nowych osad przenieśli tradycje wyniesione z rodzimej owocowej krainy. Krainy, w której dla nowo narodzonego dziecka sadzono drzewo owocowe i nadawano małej istotce takie imię, jakiego rodzaju drzewo zostało posadzone. Hm. Pomysł może i ciekawy, jednak ileż w jednej wsi może być Śliw, Klementynek, Jabłoni czy Wiśni? Drugi aspekt, który mnie intryguje to to, że historia Śmigówki i jego małżonki została nakreślona jakby od niechcenia. Mam wrażenie, iż autorka nie do końca przemyślała owy pomysł i odbieram ich historię jako kleks w zeszycie.

Opowieść nie do końca jest zła, jednak mało przemyślana przez co nie oczarowała mnie tak jak sądziłam, że może i nie otuliła swoją magiczną mocą. Bo właśnie tej magiczności mi tutaj zabrakło.
Były momenty, że musiałam wrócić kilka stron wcześniej, gdyż po prostu wyłączyłam tryb przyswajania treści. A to źle. Niemniej jednak jak każda książka niesie przesłanie zarówno dla tych małych jak i starszych czytelników. Myślę, że po gruntownym przemyśleniu każdy wyciągnie z niej coś wartościowego dla siebie. Natomiast nie do końca jestem w tym momencie przekonana czy chcę zaznajamiać się z kolejną książką autorki.

Książka otrzymana z Klubu Recenzenta nakanapie.pl