Córki Graala recenzja

Trzynastowieczna Francja. Do tej pory samodzielnie rządził Kościół katolicki. Jednakże coraz więcej zwolenników zyskują Katarzy, wyznanie, która potępia chciwość, dwulicowość i rozpustę panującą wśród dostojników katolickich. Panowie Kościoła dłużej nie mogą już ignorować utraty władzy i wpływów. Decydują się więc na krucjatę przeciwko Katarom. Północ przeciwku Południu Francji. Magnaci przeciwko magnatom, starcie sił politycznych. Tolerancja religijna przeciwko jednej wizji religijnej. Walka długa i niezmiernie krwawa. Płonące miasta, rzeź niewinnych, stosy dla heretyków, przerażenie i płacz. Mroczne, burzliwe czasy.

Na surowe usta Chretiena wypłynął półuśmiech.

- Nigdy nie myślałeś, żeby wygłaszać kazania?

Dominic roześmiał się i potrząsnął głową.

- To dobre dla mężczyzn, którzy mają głębsze przekonania niż ja i większy talent. Dawanie ludziom wiary to potężna moc, ale ja jej nie ufam. Prawda jednego różni się od prawdy sąsiada. (str. 315)

Wśród Katarów znajduje się na dodatek serce tajemnicy – Graal. Skarb pochodzący od Marii Magdaleny, przekazywany przez wieki z córki na matkę. Skarb życia i uzdrawiania. Skarb nie do zmierzenia, nie do ogarnięcia, niematerialny. Sercem tajemnicy jest Bridget – kolejna przedstawicielka starożytnego rodu. Zajmuje się uzdrawianiem chorych i pielęgnowaniem tajemnicy. Oraz poszukiwaniem ojca dla swojej córki, kolejnego Graala. Na jej drodze staje młody katolicki rycerz z Południa – Raoul de Montvallant. Jego fascynacja Bridget doprowadzi go do odejścia od Kościoła katolickiego i dołączenia do sił “rebelii”. Siłami katolickimi dowodzi Simon de Montfort, okrutny i gwałtowny karierowicz, który dąży do zwycięstwa za każdą cenę. Staje on w niespodziewany sposób kilkukrotnie na drodze Bridget i Raula. Losy ich dzieci są również ze sobą nierozerwalnie splecione…

Historia jest moim zdaniem bardzo ciekawa i dobrze przemyślana. Może dlatego, że ja lubię takie społeczno-religijno-historyczne książki Uważam, że autorka przyłożyła się do napisania tej książki – starała się jak najbardziej poznać realia epoki, szczegóły religijne, szczegóły wydają się wiarygodnie przedstawione. Zarzuca się (w recenzjach) tej książce, że kobiety odgrywają w społeczeństwie zbyt wielka rolę w stosunku do realiów epoki (13 wiek!), faktycznie można się z tym zgodzić. Jednak jakoś niezbyt rzuciło mi się to w oczy, relacje międzyludzkie wydały mi się całkiem realistyczne, “gładko” zbudowane, nie odczuwałam niedoróbek. Pani Chadwick dysponuje moim zdaniem dobrym piórem – ciekawe postacie, dobrze skonstruowane, wiarygodny świat (oczywiście w pewnych granicach, przekonacie się sami :p), wciągająca akcja. Nawet sceny erotyczne napisane całkiem nieźle, nie “harlequinowo”.

Szkoda, że musiałam czytac tą książkę aż z takimi przerwami – przez mój aktualny styl życia czytałam to 10, to 20 stron co kilka dni. Rzadko kiedy miałam okazję naprawdę “wejść” w książkę na dłużej, a szkoda, bo mam wrażenie, że mogłaby mi się podobać jeszcze bardziej.

Jeżeli szukacie przygodowo-historycznej powieści z wątkiem religijnym i miłosnym, to jest to książka dla Was :)

[Recenzję opublikowałam wcześniej na moim blogu - http://ksiazkowo.wordpress.com/2010/03/26/corki-graala-elizabeth-chadwick/]