Córka ziemi recenzja

Czy macie takie książki, na których wspomnienie ciepło wam się na sercu robi? Takie, które macie pewność, że zostaną z wami już na zawsze!

Dla mnie taką książką jest „Córka Ziemi" Doroty Gąsiorowskiej.

„Strach rodzi strach, złość wyzwala jeszcze więcej złości, a miłość i spokój tworzą podwaliny zaufania".

Weronika kocha rzeźbić, a każdy kamień, z którego powstają jej dzieła zdaje się szeptać swoją historię. Chętnych na jej prace nie brakuje jednak za każdym razem, gdy musi pożegnać się ze swoją rzeźbą krwawi jej serce. Dlatego też, gdy dostaje zlecenie na kamienną postać Frei, która stanąć miałaby w pałacowym ogrodzie nie od razu się zgadza. Na podjęcie decyzji potrzebowała trochę czasu. Ostatecznie jednak zafascynowana postacią Frei i historią, jaką skrywa zamek godzi się wykonać to zadanie.

Nieoczekiwanie podczas prac remontowych na terenie pałacu, a dokładniej rzecz ujmując w starej, nieczynnej studni odnalezione zostają ludzkie szczątki.

Czy Weronika podjęła słuszną decyzję? Do kogo należą odnalezione kości i co wydarzyło się w tym miejscu sto lat temu? I najważniejsze, co z tym wszystkim wspólnego ma Freja?

„Żyłam opowieścią, jaką kamień w cichy, tylko dla mnie słyszalny sposób starał mi się przekazać i na kilka tygodni, czasem trochę dłużej, stawał się on całym moim światem, a ja obdarzałam go bezinteresowną, niemal matczyną miłością".

Wspaniała, pełna tajemnic historia, dla której przepadłam całkowicie.
W tej książce przeszłość miesza się z teraźniejszością. To co było chce pozostać nieodkryte, a to, co jest pragnie poznać prawdę.

Jest to powieść przepełniona magią i sekretami, które więzione przez dziesiątki lat niczym ptak zamknięty w klatce wyrywają się na wolność.

„Córka Ziemi” zachwyciła mnie nie tylko misternie utkaną fabułą, ale również niesamowitymi, plastycznymi opisami przyrody.

Wierzycie w moc kamieni? Ja wierzę. Jestem zodiakalnym Koziorożcem, a moim kamieniem jest turmalin. Wspominam o tym, gdyż kamień ten odegra w tej książce istotną rolę. Jaką? Tego Skarby dowiecie się sięgając po „Córkę Ziemi”. Gorąco polecam.