Córka powietrza recenzja

“Ważne jest zaufanie do siebie i to coś nieuchwytnego, co często bagatelizujemy”.

Ava jest odnoszącą znaczące sukcesy młodą pisarką. Od niedawna cierpi na brak weny. Kobieta próbuje wszystkiego, by ta wróciła, jednak nic nie działa. W końcu przeprowadza się do domu rodziców, położonego w Puszczy Zielonej z daleka od ludzi. Ma w czasie nieobecności rodziców, zaopiekować się domem. Tu znajduje upragniony spokój, ciszę i wytchnienie. Dostaje niespodziewany prezent od tajemniczego, nieznanego nadawcy. Jest nią rzeźba pięknej kobiety, Ava ma wrażenie, że to pod jej wpływem wraca jej wena twórcza. Słowa same zaczynają płynąć. W tym samym czasie zaczynają przydarzać się jej dziwne, niepokojące rzeczy. W jej spokojny świat wkracza z impetem sąsiad, który wprowadza się do opuszczonego obok jej posesji domu. Podczas telefonicznej rozmowy z rodzicami, Ava ma nieodparte wrażenie, że ci coś przed nią ukrywają. Kobieta podejmuje decyzję, by odnaleźć tajemniczego darczyńcę pięknej rzeźby…

Co przyniosą poszukiwania Avy? Wielowątkowa, intrygująca opowieść. Akcja powieści toczy się niespiesznie, dwutorowo, czasy współczesne i przeszłość. Fabuła zajmująco poprowadzona, ukazuje losy dwóch kobiet, które dzieli przestrzeń czasowa, a łączy więcej niż początkowo nam się wydaje. Pani Dorota pisze z pasją, przez powieść się płynie, a emocje mocno nas dotykają. Jest szczerze, realnie, całość dokładnie przemyślana i dopracowana w każdym szczególe. To było niesamowite i piękne! Niepodważalnym atutem powieści są bohaterowie. Cały czas miałam wrażenie, że razem z nimi przemierzałem ich kręte życiowe ścieżki.

Magiczny klimat, niesamowita, barwna przygoda. Niezwykłe i jednocześnie zwyczajne dwie kobiety, Ava i Lalie, ich skomplikowane losy, poznajemy je naprzemiennie. Mają wiele wspólnego, są wrażliwe, pomysłowe, pełne życia, wewnętrznego ciepła. Coraz mocniej odczuwana się intuicja, wsłuchanie się w siebie, wyraźny głos serca. Tajemnice wirują w powietrzu, różne oblicza miłości, przyjaźń, niepewność, bolesne odrzucenie. Poszukiwanie siebie, mierzenie się z demonami z przeszłości, nietolerancja, uprzedzenia.

Fascynująca, nietuzinkowa, optymistyczna, z nutką magii opowieść. Była to niesamowita, niełatwa, a zarazem piękna przygoda, której całkowicie dałam się porwać. Daje do myślenia, ukazuje złożoność ludzkiej natury. Z niecierpliwością czekam na kolejny tom. Polecam, czytajcie!