Córeńki recenzja

To my wybieramy emocje, a nie one nas. Tam, gdzie jest strach, tam kryje się potencjał odwagi. A tam, gdzie odwaga kryje się zagrożenie. Miłość jest bardzo blisko nienawiści, a stan euforii łatwo zmienia się we frustrację. Łatwo się w tych emocjach zagubić, zwłaszcza gdy głęboko w nas tkwią rany. Te niezabliźnione, odciśnięte na psychice doskwierają najbardziej. Mogą wynikać z braku miłości, poczucia bezpieczeństwa, odrzucenia, ciągłej krytyki czy nadmiernej kontroli. Takie emocjonalne urazy odniesione już zazwyczaj w dzieciństwie, często utrudniają bycie szczęśliwym w dorosłości. Ciągle gdzieś krążą w przepełnionym jadem umyśle, drążą niczym kropla w skale, by zagłuszyć ból istnienia. Lęki, wewnętrzne obawy pragną znaleźć ujście.

Przed świętami Bożego Narodzenia znikają dwie aktorki Teatru Publicznego w Warszawie, które miały zagrać w najnowszej, kontrowersyjnej sztuce. Gdy odnalezione zostaje ciało jednej z nich, dociekliwa dziennikarka z Poznania, Alicja Rucka, wyrusza do stolicy, aby przyjrzeć się sprawie z bliska, pomóc dyrektorowi teatru i dotrzeć do prawdy.

Kolejny tom serii kryminalnej "Złe miasta". Po Katowicach, które odwiedziliśmy w poprzedniej części, przyszedł czas na Warszawę ze wszystkimi jej niedoskonałościami i sekretami. Wkroczymy w świat sztuki. Poznamy arkany teatru i jego zakamarki. Kroczyć będziemy po przestrzeni opustoszałego budynku, gdzie najgłębsze lęki czają się skrycie. Kulisy nie są wolne od wad, a im dalej w las, tym tajemnic coraz więcej. Tu każdy staje się podejrzany i każdy ma coś na sumieniu.

Autorka nie ogranicza się do szukania sprawcy, ale wprowadza ciekawą fabułę psychologiczną i wątek obyczajowy, który jest niezwykle interesujący. Do tego diagnozuje świat wokół i porusza współczesne problemy, jak chociażby ekologia.

Okazuje się, że źródłem zła jest rodzinny dom. To z niego wynosimy swoje przekonania, emocje, a te zaburzone potrafią zniszczyć życie i doprowadzić do tragedii. Złe relacje z matką są konsekwencją ran, które na pierwszy rzut oka są skrzętnie ukryte, a które ciężko wymazać i pozostają ciągle otwarte.

Przyjemny w odbiorze kryminał. Styl Magdaleny Szydeł z nutą humoru zachwyca. Polubiłam Alicję. Upartą kobietę, żyjącą z piętnem przeszłości, z iskrą nadziei na lepsze jutro. Mogę śmiało powiedzieć, że czekam na odsłonę kolejnego miasta. Polecam.