Krew zdrajcy recenzja

Która książka ostatnio was zachwyciła?

U mnie była to „Krew Zdrajcy” Moniki Grabowskiej.


Setki lat temu doszło do wielkiej zdrady, a królowa tuż przed śmiercią rzuciła okrutną klątwę. Aby się przed nią uchronić, Elfy Słońca oddzieliły swoją krainę magicznym murem od Elfów Księżyca, jednak nikt nie czuje się bezpiecznie, a obszar spowity klątwą się powiększa.
Ophelia Altensol jest córką królewskiego doradcy i od zawsze czuła, że nie pasuje do swojej rodziny, a jej rodzice wielokrotnie dawali jej to odczuć. Wszystko się zmienia podczas jednego wieczoru i dziewczyna z wyrodnej córki pierw staje się ich ulubioną, a potem zostaje nazwana wariatką. Ophelia jednak jest pewna swoich racji i postanawia wziąć sprawy w swoje ręce, dlatego postanawia udowodnić, że wszyscy się mylą i wybiera się za mur. Przeklęte ziemie, krwiożercze bestie kryjące się we mgle sprawiają, że Ophelia musi połączyć swoje siły z pewnym tajemniczym elfem, bo tylko on może pomóc jej znaleźć odpowiedzi na jej pytania.


Po pierwsze nie mogę uwierzyć, że ta książka jest debiutem, sama dowiedziałam się przypadkiem o tym i ta informacja mnie zszokowała, bo to była naprawdę dobra książka.
Już od pierwszych stron wyczułam vibe książki „Okno skąpane w mroku”, jest tajemniczy głosik w głowie głównej bohaterki, jest zabójcza mgła, która zdaje się powiększać, ale na tym byłoby koniec i uwaga, „Krew zdrajcy” została napisana wcześniej niż tamta książka.
Później pojawiła się scena, która na myśl przywozi Velaris z Dwórów, ale myślę, że to miasto już zawsze będzie pojawiać się w myślach, kiedy w książce będzie jakaś scena z pięknym, niesamowitym i „ukrytym” miastem.

Kiedy zaczynałam tę książkę, nie sądziłam, że zostanę wciągnięta w tę historię niczym krwiożercza mgła pochłaniająca swoje ofiary. Z zapartym tchem oczekiwałam, co przyniesie kolejna strona, kolejny rozdział. Jak na szpilkach wyczekiwałam kolejnych intryg, tajemnic, spisków czy zdrad. Z lekką obawą (ale i ekscytacją) czekałam na kolejne plot twisty, które potrafiły rozwalić wszystkie moje dotychczasowe hipotezy. I oczywiście z ociąganiem kończyłam tę książkę, chcąc jak najdłużej zostać w tej niezwykle interesującej, ale też strasznej krainie, choć zarazem chciałam przeczytać ją jak najszybciej, by poznać zakończenie, które z jednej strony totalnie mnie zaskoczyło, a z drugiej czułam, że tak będzie, ale nie chciałam tego do siebie dopuścić. I przede wszystkim już teraz wiem, że potrzebuję kolejnego tomu... na wczoraj.

Polecam z całego serca.