Nie mogę ci powiedzieć recenzja

Czy wy też jak macie, że jak wam się spodoba jedna książka danego autora to czytacie kolejne? Cóż ja tak właśnie mam i do tego grona autorów dołączył właśnie Jakub Bączykowski. To kolejna książka autora, która zaintrygowała mnie swoim tytułem oraz opisem. Historia to trzymający do końca w napięciu kryminał, w którym o dziwo nie mogłam niczego się domyślić.

Damian wraz z nowym partnerem Łukaszem wyjeżdża na weekend podczas, którego dochodzi do tragedii. On sam trafia nieprzytomny na oddział szpitala psychiatrycznego, jest jedynym świadkiem zbrodni. Ojciec chłopaka jest załamany zaistniałą sytuacją. Na własną rękę zaczyna prowadzić śledztwo, do którego angażuje swoją siostrę Simonę. Oboje odkrywają szokujące dla nich fakty, jednak zagadka nie jest prosta do rozwiązania, a kolejne tropy i poszlaki bardziej mieszają niż klarują sytuację.

Szczerze mówiąc ta historia podoba mi się najbardziej ze wszystkich, wychodzących spod pióra autora. Od początku skupiamy się na śmierci i powodach stanu Damiana. Fabuła opiera się na dwóch płaszczyznach czasowych. Naprzemiennie poznajemy opisy wydarzeń z pierwszej ręki, czyli poprzez relację Damiana, oraz poprzez dochodzenie jego ojca. Autor podrzuca kolejne fakty i wydarzenia, które niby nas naprowadzają na trop sprawcy, żeby później ten sam trop okazał niewypałem. Ja miałam z 10 teorii, ale żadna się nie sprawdziła, zarówno co do sprawcy oraz co do działań i motywów niektórych bohaterów.

Przy tej historii nie można się nudzić, trzeba także trochę wysilić umysł, żeby rozwiązać tę pokręconą sprawę, bo od samego początku coś się w tym wszystkim nie klei. Autor naprawdę po mistrzowsku to wszytko rozegrał, mamy tutaj zastosowaną wyśmienitą grę pozorów, pełno manipulacji, spekulacji, przemyśleń czy kłamstw, które stwarzają tej historii świetny kryminalny klimat. Dodatkowo posuszone są tutaj kontrowersyjne społecznie tematy par jednopłciowych, sponsoringu, narkotyków czy ciężkich chorób.

Dużym atutem tej książki są bohaterowie. Leon jako przykład kochającego i troskliwego samotnego ojca, który dla swojego dziecka jest gotowy na wszystko, oraz Simona, którą po prostu uwielbiam, ciepła i odpowiedzialna kobieta, która pomimo staropanieństwa nie utraciła pogody ducha, wartości i uczuć rodzinnych, które przelała na swojego bratanka.

Podsumowując, książka jest świetną i bardzo wciągającą lekturą, ja nie mogłam się od niej oderwać niemal od samego początku, buduje napięcie i trzyma je do samego końca. Przepełniona jest zwrotami akcji, tajemniczością, uczuciami oraz wbrew pozorom delikatnym humorem. Osobiście polecam z całego serca.