Zwrotnik recenzja

Kiedy w poniedziałek opowiadałam wam o „Parafilu” pisałam także, że pokonał mój zastój czytelniczy i już za chwilę zabieram się za „Zwrotnik”, czyli drugi tom serii o Witku Weinerze. Także przeczytałam i co to była za książka! Zacznijmy jednak od początku.

W oknie życia pozostawione zostało oskórowane ciało czteroletniego chłopca, a w kościele obok życie odbiera sobie wikary. Śledztwo prowadzi podkomisarz Helena Sawicka, która prosi Witka, żeby pomógł przy tej sprawie jako ekspert od dewiacji. W całym zamieszaniu nie byłoby nic dziwnego, gdyby nie to, że wiele znaków na niebie i ziemi prowadzi do domu rodzinnego mężczyzny. Dodatkowo okazuje się, że starszy Weiner ma związek z sektą zwrotnika.

Jaki łączą się ze sobą obie te sprawy? Jak wpłyną one na Witka?

W przypadku „Parafila” wspominałam o dużej ilości chaosu, w tym tomie było go już zdecydowanie mniej. Czy to dobrze? Uważam, że w tym przypadku tak. Książka zaczyna się od brutalnego morderstwa, ale jednocześnie leje się w niej zdecydowanie mniej krwi. Tym razem pierwsze skrzypce gra wpływ na umysły ofiar i manipulowanie nimi.

Z każdą kolejną stroną zanurzamy się bardziej w temat sekty, który jest dla mnie niezwykle ciekawy i sprawia, że czytałam, tę powieść jednym tchem. Oczywiście nie chcę zdradzać zbyt dużo, ale mogę stwierdzić, że w tym razem nikt nie jest tym, kim wydawał się być. Każdy ma swoje tajemnice i grzechy.

Muszę przyznać, że w dalszym ciągu nie przepadam za postacią Witka. Denerwuje mnie to, w jaki sposób traktuje swoją partnerkę i fakt, że w wielu momentach nie jest w stanie zebrać się na szczerość. Jednak mimo to jego losy bardzo mnie interesują i czytałam o nich z wypiekami na twarzy. Sytuacja wygląda trochę inaczej w przypadku Helgi, czyli Heleny Sawickiej. W pierwszym tomie mnie irytowała, ale tym razem szczerze współczuje jej tego, co ją spotkało. Dowiadujemy się również więcej o jej mężu i dzięki temu niektóre jej zachowania zaczynają być dla mnie wytłumaczalne.

Koniecznie muszę również wspomnieć o finale tej książki, bo uważam, że był absolutnie świetny! Ponownie nie chcę zdradzić nic, co odebrałoby wam przyjemność z czytania, ale dalej jestem nim zaszokowana i nie do końca otrząsnęłam się z tego, co się wydarzyło.

Tu powstaje pytanie, czy polecam „Zwrotnik”? Tak, tak, tak! Jak najbardziej polecam wam sięgnąć po tę powieść, a najlepiej po obie części tej serii. Uważam, że to kawał świetnego kryminału i mam nadzieję, że kiedyś w moje ręce wpadną kolejne przygody Witka Weinera, Helgi Sawickiej i reszty ekipy!