Manipulacja recenzja

Są autorzy, na których książki czkam zawsze z ogromną niecierpliwością. Do jednych z nich zalicza się Klaudia Muniak i jej thrillery psychologiczne. Wszystko dlatego, że autorka łączy wiedzę medyczną, z genialnie poprowadzonymi wątkami kryminalnymi co tworzy razem niesamowitą całość.

Anna ma trzydzieści trzy lata i wiedzie prawie udane życie. Prawie, bo do szczęścia brakuje jej dziecka, a kolejne poronienia coraz bardziej ją oddalają od marzenia. Nie radząc sobie z poronieniami szuka pomocy u psychoterapeutki, która leczy za pomocą ukierunkowanej inkubacji snów. W tym samym czasie Anna zaczyna otrzymywać dziwne wiadomości, w których ktoś usilnie próbuje się z nią skontaktować twierdząc, że informacje które posiada odmienią życie kobiety. Co to za informacje? Czy faktycznie wpłyną one na życie Anny? Kim okaże się być prześladowca?

„Manipulacja” to książka, której fabuła wciąga czytelnika od pierwszych stron. Klimat jest mroczny i od samego początku z łatwością da się wczuć w sytuację bohaterki tym bardziej, że zastosowano tutaj narrację pierwszoosobową. Akcja nie pędzi jak szalona, ale wychodzi to wyłącznie na plus dla całej książki. Jednak co trzeb przyznać to tak naprawdę nigdy nie wiadomo czym zaskoczy autorka i w jakim kierunku pójdzie cała fabuła.

Tym razem Klaudia Muniak poruszyła dość ciężki temat poronień, który dla wieku przyszłych rodziców jest tragiczny. Stanowił on główne tło reszty wydarzeń, których kompletnie się nie spodziewałam.

Bohaterowie są świetnie wykreowani, a najbardziej intrygującą osobą jest sam P@cjent. Chciałam jak najszybciej poznać intencje tej osoby i przede wszystkim dowiedzieć się kto się kryje pod tym nickiem. No a jak już się dowiedziałam to nie mogłam wyjsć z podziwu jak świetną postać udało się wykreować autorce. Zresztą podobnie jak w przypadku samej Ani, która wzbudza we mnie wiele skrajnych emocji. Z jednej strony bardzo dobrze ją rozumiem, jednak z drugiej nie znoszę osób, które poza własnym cierpieniem nie widzą niczego innego.

„Manipulacja” to jedna z najlepszych książek w dorobku autorki. Podczas jej lektury należy być naprawdę skupionym, bo autorka jak to ma w zwyczaju pomiędzy wierszami wiele przemyca. Momentami już nie wiadomo co jest fikcją, a co prawdą. I to właśnie za to najbardziej lubię książki autorki. Samo zakończenie, a raczej motywy były dla mnie ogromnym zaskoczeniem, którego się nie spodziewałam. Zdecydowanie polecam!